Saturday, October 4, 2014

ဆယ္လမြန္ငါး

ဆယ္လမြန္ငါးေတြဟာ
ေရဆန္ကိုလွန္ၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္တယ္။

ဆယ္လမြန္ငါးေတြဟာ
မိုးဦးဆိုတာ ေသခ်ာမွာ အိမ္ျပန္တယ္။

မိုးဦးအက်ေစာမယ္ဆိုတာလည္း
တကယ္ေတာ့
ေလာကဓံေတြပါလား အေမ လို႔ ဆရာေခ်ာကေရးခဲ့
အခုက
မိုးဦး ေနာက္က်
အဲဒါလည္း
တကယ္ေတာ့ ေလာကဓံေတြ
တကယ္ေတာ့ ေတာ္လွန္ေသာ ေလာကဓံေတြ။

ေရဆန္ကိုေတာ့ လွန္ေနရတုန္း
မိုးဦးဆိုတာေသခ်ာၿပီလား
ေမးမေနနဲ႔
ငါ အခုထိ အိမ္မျပန္ေသး။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၃၁ - ၁ - ၂၀၁၄

လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္

အဲဒီလိုနဲ႔ အေမရီးကားကိုေရာက္တယ္။

အဲဒီလိုပါပဲ
အျခားတပါးေသာ ဒုကၡသည္ေတြအတုိင္း
ရရာအလုပ္ကိုလုပ္ရင္း
ဘ၀ကို ေၾကာင္းရတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔႔
ေကာလိပ္တခုမွာ အလုပ္ရတယ္
ေျပာၾကသလိုပါပဲ
အိုးတိုက္ ပန္ကန္ေဆးေပါ့။

သူက အီရန္ႏုိင္ငံသားျဖစ္တယ္
အယာတိုလာခံုပနီ ကို တူးတူးခါးခါးမုန္းတယ္
အီရန္အစိုးရကို အရူးအစိုးရလို႔ မၾကာမၾကာေျပာေလ့ရွိတယ္
၀က္သားစားတယ္
သူက ဘာသာမဲ့လို႔ က်ေနာ့္ကိုမိတ္ဆက္တယ္
က်ေနာ္တို႔အလုပ္က ေက်ာင္းသားေတြကို ညစာေၾကြးတာ
ပိုလ်ံတဲ့ အစားအစာေတြကို
သြန္သြန္ျပစ္ေနတာေတြကိုေတြ႔ေတာ့ သူကေျပာတယ္
ကမာၻေပၚမွာ ငတ္ေနတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးတဲ့
တခါတခါ
အလုပ္လုပ္ေနရင္း သံစဥ္လိုလိုၾကားလို႔
မင္းသီခ်င္းဆိုေနတာလားေမးၾကည့္ေတာ့
သူ အီရန္လို ကဗ်ာေတြရြက္ဆိုေနတာတဲ့။

အဲဒီလို
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေမးၾကရင္း ေျပာၾကရင္း
တေန႔မွာ
ငါတို႔တုိင္းျပည္မွာ အစိုးရကုိ မၾကိဳက္လို႔ ေတာ္လွန္ေနၾကတာရွိတယ္
ငါဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမားပဲလို႔ က်ေနာ္ကေျပာေတာ့
သူက ေမးတယ္
မင္းက ဆိုရွယ္လစ္လားတဲ့။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၁၆ - ၆ - ၂၀၁၄

ပဲ့တင္သံ

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အသံေတြက ပုိမိုလို႔က်ယ္ေလာင္။

လူဆိုတာ
လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တဲ့သတၱ၀ါ လို႔ ယံုၾကည္ယူဆခဲ့သူပါ
ဒါက ဂိုဏ္းေထာက္ခ်င္သူမ်ားသို႔ ျပန္ၾကားခ်က္။

မွန္တမ္းအေျခအေနျဖစ္မႈဆီကေနေတြးၾကည့္တယ္
ငါဟာ ျပဌာန္းခံမျဖစ္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ဆီကိုပဲ ေရာက္သြားတယ္။

သြန္လိုသြန္
ေမွာက္လိုေမွာက္
အဲဒီလို ေလာကဓံေအာက္ကေန
ငါ့အလံကုိ ငါ လႊင့္တင္ခဲ့တယ္။

ေကာင္းဘြိဳင္ကားေတြထဲကလိုမ်ဳိး
ေျခေထာက္ကို ႀကိဳးကြင္းစြပ္ၿပီ
ဒရြတ္တိုက္ဆြဲခံခဲ့ရမႈေတြကို ႀကံ့ၾကံ့ခံ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။

တည့္တည္မတ္မတ္ ပါပဲ
ရူးသြပ္ခမန္း
အညွာအတာကင္းကင္း
မိုက္မိုက္ရုိင္းရုိင္း
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္
နိမ့္ရာစိုက္တဲ့ ရင္၀က လွံခ်က္နဲ႔အတူ
မတ္မတ္ရပ္ခဲ့တယ္။

အတိတ္
ဘ၀
သမုိင္း
အႏုလံုပဋိလံု
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး
တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္၀ါဒ
မွီခိုေနရသူ မလြတ္ကင္းဘူး။

၁၅ - ၇ - ၂၀၁၄
ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

ဆက္ေအာင္ႏုိင္ကို လြမ္းလို႔ေရးတဲ့ကဗ်ာ

အိမ္ဦးခန္းမွာတင္ထားတဲ့
Red Label ပုလင္းကုိ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္
ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့
ကိုဆက္ ကို သတိရမိေနလို႔ပါ။

Red Label ပုလင္းကိုၾကည့္ၿပီး
ကိုဆက္ ကို သတိရေနတယ္ဆိုတာက
အခ်က္ ၂ ခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။

တြဲမိသမွ် ကာလတေလ်ာက္လံုး
ေစ်းအေပါဆံုး ေတာအရက္ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးေတြကို
ပစၥည္းမဲ့ပီသစြာ
(နယ္စပ္မွာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနၾကၿပီး
ေငြဆိုလို မယ္မယ္ရရ မကပ္ခဲ့ၾကသူေတြမို႔
ပစၥည္းမဲ့ဆိုသည့္ စကားလံုးကို သံုးျခင္းျဖစ္ - ဤကား စကားခ်ပ္)
အရူးအမူးေသာက္ခဲ့ၾကသူခ်င္း
အရက္ေကာင္းေလးေသာက္မိတဲ့အခါ
(ဆိုလိုတာက)
ဖတ္ညြန္းဆရာေတြ ေျပာေလ့ရွိသလိုမ်ဳိး
အစားေကာင္းေလးစားမိတဲ့အခါ မိတ္ေဆြေတြကို သတိရတယ္ဆိုသလိုမ်ဳိး
ေသာက္ညႊန္းေလးနဲ႔ သတိရမိတာက တခု …..။

သူက
ကိုဆက္ က
ေျပာေလ့ရွိတာက
ေဟ့လူ နီစရာရွိ ရဲရဲနီ
            သတၱိရွိရင္ နငယ္နဲ႔နီ
            ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂရုမစိုက္စတမ္းနီ
အဲဒီလိုနဲ႔ အေမရီကားေရာက္ေတာ့
အရက္ျပန္ေသာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့
ေဟ့လူ ကိုဆက္
က်ဳပ္က နီ စရာရွိ
Red Label ေသာက္ၿပီးနီတယ္ဗ်ာ ဆိုၿပီး
ေသာက္တဲ့ အရက္ျဖစ္လို႔ သတိရတာက တခု …။

တကယ္ေတာ့
ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားခဲ့သူပါ
ႏုိင္ငံေရးတြင္းစားရိုး
ဆက္ေအာင္ႏုိင္ဆိုတာ
ျမင့္မိုရ္ထက္ျမင့္ေသာေနရာ
အားထားရတဲ့ အေရးေတာ္ပံုတပ္သား
တုိက္ရိုက္ထိေတြ႔ခြင့္ရ ရဲေဘာ္
အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးရဲ႕ လိုလားျခင္းခံရသူ
အဲဒီလိုလူ
သူဟာ
ၾကက္ဥအေရာင္ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရးက်ယ္
ႏုိင္ငံေရး အနိမ့္ - အျမင့္
            အတက္ - အက်
ျဖတ္သြား ျဖတ္လာေတြၾကားမွာ
နိမ့္ရာစိုက္တဲ့ လွံတံေတြမ်ားစြာ
သူ႔အေဖေၾကာင့္ သူ႔ကုိ ဆက္ဆံခဲ့ၾကတာ ဆိုပဲ။

တခါတခါ
သူက ေတြးေတြးဆဆ ေျပာေလ့ရွိတယ္
က်ဳပ္တို႔က အႏုပညာသမားေတြဗ်
ခံစားမႈက တြန္းပို႔လိုက္ရင္
ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ လုပ္ႏုိင္စြမ္းေတြ ေပ်ာက္သြားေလ့ရွိတယ္။

သီခ်င္းေရးဆရာ
ဗံုတီးသမား
ေထာင္တြင္းတိုက္ပြဲေတြမွာ
မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ျပတ္သားခဲ့သူ
လူငယ္ထုရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈကို ခံရသူ
ရဲေဘာ္နဲ႔ ေသနတ္ၾကား
ရင္ေကာ့ၾကား၀င္ၿပီး ရဲေဘာ္ရဲဘတ္စိတ္ကိုျပခဲ့သူ
ရဲေဘာ္ခ်င္းအခ်စ္မွာ
အိပ္သြန္ဖာေမွာက္အကုန္အစင္စိတ္ဓါတ္ရွိသူ
သူ႔ႏုိင္ငံေရးကို သူဘာသာ အရက္နဲ႔ျမည္းျပသြားခဲ့သူ။

မိုးႀကိဳမုန္တုိင္းေတြ ရြာလိုအားေကာင္းေနတဲ့ကာလ
ဒုကၡသည္စခန္း ေတာင္ခါးပန္းက တဲကေလးမွာ အတူေနခဲ့ၾကတယ္
က်ေနာ္က က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ ေတာ္လွန္ေရးငယ္ျဖဴတပါးအျဖစ္ တင္စားေလ့ရွိၿပီး
သူကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ကဗ်ာဆရာ - သုိင္းသမား လို႔ ရည္ညႊန္းေလ့ရွိတယ္
တေန႔ေတာ့ က်ေနာ္က ေျပာတယ္
သိုင္းပညာ အဖ်က္အစီးခံလိုက္ရတဲ့ သုိင္းသမားေတြလိုမ်ဳိး … ဆိုေတာ့
သူကျဖည့္စြပ္ၿပီးေျပာတယ္
သုိင္းပညာကို ဖ်က္စီးတဲ့ေနရာမွာ ၃ မ်ဳိးရွိတယ္ဗ်
-       အဆိပ္မိသြားလို႔ သိုင္းပညာပ်က္စီးသြားတာရယ္
-       အတြင္းအား ဆံုးရႈံးေအာင္လုပ္ၿပီး သိုင္းပညာဖ်က္စီးတာရယ္
-       သိုင္းကြက္ေတြကို ရႈပ္ေထြးေစၿပီး သုိင္းကြက္ေဖာ္လို႔မရေအာင္ ဖ်က္စီးလိုက္တာရယ္။

သုိင္းေလာကရဲ႕ တုိက္ပြဲေတြထဲမွာ
လက္နက္ပုန္းေတြ
ေခ်ာင္းေျမာင္းတုိက္ခိုက္မႈေတြေၾကာင့္
အတြင္းဒါဏ္ရာ ရရွိသြားၿပီး သုိင္းပညာအဖ်က္စီးခံရသူအတြက္
သုိင္းပညာျပန္ယူတဲ့ကိစၥမွာ
အတြင္းအား ဟာ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ သိလာခဲ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔
ဒီကဗ်ာကိုေရးျဖစ္တယ္
တကယ္ေတာ့ ဒီကဗ်ာဟာ
ဆက္ေအာင္ႏုိင္ကို လြမ္းလို႔ေရးတဲ့ကဗ်ာျဖစ္သလို
က်ေနာ့္အတြင္းအား
ဘယ္မွ် ဖြံ႔ထြားလာၿပီးလည္းဆိုတာကိုလည္း စမ္းၾကည့္တဲ့ကဗ်ာျဖစ္တယ္။

၂၃ - ၆ - ၂၀၁၄
ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

ရ - ရက္ ကို လွမ္းၾကည့္ျခင္း

ေခ်ာတုိင္တက္သလိုပ
ေအာင္လံရဖို႔
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္က်
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ထ
ေတာ္လွန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံေက်ာင္းသား
အေကြ႔အေကာက္မ်ားလွတယ္။

ေရာနိေသာ မနသီကာရ တရားနဲ႔အညီ
တိုက္ပြဲလမ္းစဥ္ ခိုင္မာသစ္လြင္ေရးအတြက္
ပင္လယ္၀ကို ေလွကေလးနဲ႔ ထြက္ခဲ့
တရားမွန္ရင္ ကူသူမ်ားသတဲ့။

ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ စည္းရံုးစုဖြ႔ဲျခင္း
ထိုယံုၾကည္ခ်က္အတုိင္း
ကမ္းတက္တိုက္ပြဲေတြ အလီလီ
ရန္သူ႔ပစ္ခ်က္ေတြၾကားက
အေသခံၿပီး စခန္းသိမ္းခဲ့ၾက
တပ္ေပါင္းစုနဲ႔ ေအာင္ပြဲခံေရးတဲ့
D Day အတြက္ စုစည္းၾကမယ္။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၂၂ - ၂ - ၂၀၁၄
(ပင္လယ္၀ကို ေလွကေလးနဲ႔ ထြက္ခဲ့ - ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ ကဗ်ာစာသားျဖစ္ပါသည္။)

ေအာင္ပြဲခံမည့္ ေန႔ရက္မ်ား

တိုက္ရဲရမယ္
ၿပီးေတာ့ … တိုက္တက္ရမယ္။

အခ်က္အလက္မျပည့္စံုပဲ မ၀ုိင္းနဲ႔
၀ုိင္း ၿပီဆို မလြတ္ေစနဲ႔။

ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူ
ေျမျပန္႔ေတာင္ေပၚ ပင္လယ္သားမက်န္။

ဒီေရလႈိင္းဆင့္၊ ရြက္ကုန္ဖြင့္ေလာ့
ေအာင္ပြဲေခၚရာ လုိက္ၾကမည္။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၇ -၂ -၂၀၁၄

အရက္

ဒီကေန႔ အရက္ဆာတယ္
အဲဒါနဲ႔ အရက္ သြား၀ယ္လိုက္တယ္။

ျပန္စဥ္းစားေတာ့
ကယန္းျပည္သစ္ပါတီရဲ႕
ျပည္ရန္ေအးစခန္းကို သတိရမိသြားတယ္။
အဲဒီမွာ အရက္စေသာက္တယ္
အဲဒီလိုနဲ႔ ကေလးသူပုန္ေလးဟာ လူႀကီးျဖစ္လာတယ္။

ေရႊ႔ေျပာင္းေတာင္ယာ
ေတာ္လွန္စစ္သည္
ကစမ္းနဲ႔ ကာကီေပါင္းစပ္
ေပါင္းေလာင္းခ်ပ္ျမႈပ္ရာအရပ္မွာ အရက္ ေသာက္ခဲ့တယ္။

ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္ၾက ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို
ရင္ဘတ္မွာ ခ်ိပ္လို႔ အရက္ ေသာက္တယ္
လူထုကိုမွိခိုကာ ေတာ္လွန္စစ္ႏြဲရမွာ ဆိုတဲ့
ေတးခ်င္းကိုသိလို႔ အရက္ ေသာက္တယ္
ေမာင္းျပန္ကို ေဒါင္းအလံနဲ႔ တိုက္မယ္ ဆိုတဲ့
စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အရက္ ေသာက္တယ္
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိမႈေတြ အတိုက္အစားခံၿပီး အရက္ ေသာက္တယ္
ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး ေပါင္းစည္းေပးမည္
တပ္ေပါင္းစုနဲ႔ ေအာင္ပြဲခံေရး
အဲဒီ ယံုၾကည္စိတ္နဲ႔ အရက္ ေသာက္တယ္။

သူပုန္တြင္းနက္နက္ အခ်စ္ေတြနဲ႔
တေယာက္ကို တေယာက္ အရက္ေတြ ငွဲ႔လို႔
သံသာေလ ကမ္းတိုင္
တူၿပိဳင္ကာ ေသာက္ၾကတယ္။

ဆီးပူးဆိုတဲ့ ရြာေလးမွာ ေသာက္တယ္
ေနာင္ေထာ္မွာ ေသာက္တယ္
ေတာင္ယာေတြမွာ ေသာက္တယ္
သူပုန္စခန္းေတြမွာ ေသာက္တယ္
ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ေသာက္တယ္
ဖုိးထြန္းေက်ာ္ရဲ႕ တဲကေလးမွာ ေသာက္တယ္
ထံုေထာင္းမွာ ေသာက္တယ္
ေက်ာက္ခံုမွာ ေသာက္တယ္
၄၈ မွာ ေသာက္တယ္
အေမရိကားမွာ ေသာက္တယ္
အရက္ ေသာက္ၾကတယ္။

ပါဏာတိပါတ ကံေတြကို လက္ညွဳိးနဲ႔ ကုတ္ ညွစ္ထုတ္ခဲ့သူပါ
ဓါး ဓါး ခ်င္း
လံွ လွံ ခ်င္း စိတ္ဓာတ္ကို
လက္ေမာင္းမွာ ကပ္ၿပီး ႀကီးခဲ့ရသူပါ
ျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္လာခဲ့ရတဲ့ ဘ၀
ႀကီးေပါင္းထ
လွပတဲ့ သူပုန္ယဥ္ေက်းမႈ
ဦးညြတ္။

ေတာ္လွန္ေက်ာင္းသား ဘ၀မ်ား အလီလီ
ငါတက္ခဲ့တဲ့ ေတာင္ေတြကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
မာန ႀကီးႀကီးျမင့္သြားတယ္ ဆိုသလိုမ်ဳိး …..။

ကရင္နီ အရက္ ေသာက္တယ္
ေကာက္ညွင္း အရက္ ေသာက္တယ္
ဆန္ အရက္ ေသာက္တယ္
သၾကား အရက္ေသာက္တယ္
ဇ၀က္သာ အရက္ ေသာက္တယ္
ေလာက္ေခါင္ကို အခ်ဳိရည္ေရာၿပီး ေသာက္တယ္
မိုက္ေခါင္ အရက္ ေသာက္တယ္
ပုေလြဆရာ တရာ အရက္ ေသာက္တယ္
ေရဂ်င္စီ အရက္ ေသာက္တယ္
…. ေသာက္တယ္
…. ေသာက္တယ္
ငါအခု ေသာက္ေနတာ
Red Label
အရက္ ျဖစ္တယ္။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၂၈ - ၂ - ၂၀၁၄

Friday, August 1, 2014

မုဆိုးမ


ခင္မြန္းသည္ကေတာ့ ဆံုးပါးသြားခဲ့ပါၿပီ
မုဆိုးမေပါ့။
အဲဒီ မုဆိုးမဟာ
မိသားစုအတြက္ ရုန္းကန္ခဲ့ရတယ္။

ဘက္ေပါင္းစံုကပါပဲ
ဘယ္သူရယ္ေတာ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး
ထားပါေတာ့ နာမ္စားတခုသုံုးလိုက္မယ္
ေလာကဓံေပါ့။

အဲဒီေလာကဓံက
မုဆိုးမႀကီးကို
မုဆိုးမဆိုၿပီး အထင္ေသးတယ္
မုဆိုးမဆိုၿပီး ရိသဲ့သဲ့လုပ္တယ္
မုဆိုးမဆိုၿပီး ညြတ္ကြင္းေထာင္တယ္
မုဆိုးမဆိုၿပီး သြားပုတ္ေလလြင့္ေတြေျပာတယ္
မုဆိုးမဆိုၿပီး ေကာလဟာလေတြလႊင့္တယ္
မုဆိုးမဆိုၿပီး စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးေတြလုပ္တယ္
မုဆိုးမဆိုၿပီး … … …။

ထားပါေတာ့ ဘယ္သူရယ္ေတာ့မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး
ေလာကဓံေပါ့
အဲဒီ ေလာကဓံ ဟိုလူ ဒီလူေတြရဲ႕ၾကားမွာ မုဆိုးမႀကီးဟာ
ရဲရဲ ရင့္ရင့္ ရပ္တည္ခဲ့တယ္
အဲဒီေလာကဓံေတြဟာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္ခ်င္လို႔တဲ့
မုဆိုးမကို ဖိအားေတြေပးၾကတယ္
ထားပါေတာ့ သူတို႔စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ထမိန္လုပြဲေပါ့
ေလာကဓံအသီးသီးကေျပာတယ္
ငါခိုင္းတာလုပ္ရမယ္တဲ့
ငါ့စကားနားေထာင္ရမယ္တဲ့
အဲဒီေလာကဓံေတြက
သူတို႔ခိုင္းတာ မလုပ္ သူတို႔စကားကို နားမေထာင္တဲ့အခါ
အဲဒီမုဆိုးမကို အရပ္ပ်က္မလိုလို
ေဖာက္ျပန္ေရးသမ လိုလို
အဲဒီေလာကဓံေတြဟာ တဖက္နဲ႔ တဖက္
ဟိုလူက ထမိန္ရသြားတယ္
ဒီလူက ထမိန္ရသြားတယ္လို႔ ေျပာေနၾကတယ္
တကယ္ေတာ့ မုဆိုးမဟာ
ဘယ္သူ႔ကိုမွ သူ႔ ထမိန္ကို ေပးလိုက္တာမရွိပါဘူး
မုဆိုးမႀကီးကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းေလးပါပဲ
သူ႔မိသားစုကို ဂုဏ္သိကၡာ ျမင့္တင္ခ်င္တယ္
မိသားစု ဂုဏ္သိကၡာျမင့္ဖို႔ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာဟာ အေရးႀကီးသတဲ့။
မုဆိုးမႀကီး ေျပာတာက ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပါပဲ
သူလည္း မနုိင္ခ်င္သလို
ေလာကဓံေတြကိုလည္း မႏုိင္ေစခ်င္ဘူး
သူတကယ္ သူ႔ထမိန္ကုိေပးခဲ့ခ်င္တာက
သူ႔မိသားစု
သူ႔သားသမီးေတြကိုပါပဲတဲ့။

ခင္မြန္းသည္ကေတာ့ ဆံုးပါးသြားခဲ့ပါၿပီ
မုဆိုမႀကီးဟာ
ခင္မြန္းသည္ ဆံုးပါးလို႔ မုဆိုးမျဖစ္ေနတာအျပင္
ပရိယာယ္ေတြ မ်ားလွတဲ့
မာယာေတြ မ်ားလွတဲ့
စုိင္ ဆိုတဲ့သတၱ၀ါကို
ေအာင္ျမင္စြာ ရင္ဆိုင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္
မုဆိုးကိစၥၿပီးသူျဖစ္လို႔လည္း မုဆိုးမလို႔ေခၚတာျဖစ္တယ္။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၂၈ - ၁၂ - ၂၀၁၁

ဆရာႀကီး


တကယ္ေတာ့
မျဖစ္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူး။

တခ်ိန္က
သမုဒၵရာဆိုတာ
ကမ္းမျမင္ - လမ္းမျမင္လို႔
အယူရွိခဲ့ၾကတယ္။

လမ္းထြင္ခဲ့လို႔
ကမ္းျမင္ခဲ့ၿပီ
အခု သမုဒၵရာ ႏႈတ္ခမ္းသားခ်င္း
ေရကူးလို႔ရၿပီ။

တခ်ဳိ႕က
က်ေနာ့္ကို ရိသဲ့သဲ့ ေျပာၾက
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆရာႀကီး” တဲ့
က်ေနာ္ကလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္
“ဟုတ္တယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ဆရာႀကီး”

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၁၆ - ၁၂ - ၂၀၁၁

“ပဒတ္စာေျခာက္ေတြနဲ႔ ဟင္းခ်ဳိခ်က္ေသာက္ျဖစ္တယ္”


ပဒတ္စာေျခာက္ေတြကုိ ဟင္းခ်ဳိခ်က္ေသာက္တယ္။
ငါ
ေတာင္ယာရနံ႔ကို ရလုိက္တယ္
ငါ
ေတာင္ယာေတြနဲ႔ေ၀းေနခဲ့တာ အေတာ္္ၾကာပါေပါ့လား။

ပဒတ္စာေျခာက္ေတြကို ဟင္းခ်ဳိခ်က္ေသာက္တယ္။
နီးျခင္း
ေ၀းျခင္း ထက္
ခ်စ္ျခင္းက ပိုမိုလို႔ အဓိကက်
အဲဒီလိုနဲ႔
ေျဖေဆးေၾကြးမိ။

ပဒတ္စာေျခာက္ေတြကို ဟင္းခ်ဳိခ်က္ေသာက္တယ္။
ေတာင္ယာ ရနံ႔
ေတာင္ယာ ပံုရိပ္
ေတာင္ယာ သေကၤတ
ေခတ္ၿပိဳင္ အာရံုခံစားမႈ။

ရဲေဘာ္ႀကီးတေယာက္က ကားေမာင္းသင္ေပးတယ္
“မွန္ေပမယ့္လည္း ဇြတ္ေမာင္းလို႔မရဘူး”
ပဒတ္စာေျခာက္ေတြကို ဟင္းခ်ဳိခ်က္ေသာက္တယ္
က်ေနာ္မွန္တိုင္း ဇြတ္ မေမာင္းခဲ့ပါဘူး
ပန္းႏုေရာင္အို။

တကယ္ေတာ့
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ပဒတ္စာေတြနဲ႔သာ
ဟင္းခ်ဳိခ်က္ေသာက္ခ်င္သူပါ။

ဟိုလို လမ္းခြဲ
ဒီလို လမ္းခြဲ … အဲဒီလိုေျပာမယ့္အစား
ဒီမိုကရက္တစ္ ဘာသာစကားအရ
“ကြဲလြဲရင္း ေပါင္းစည္း - ေပါင္းစည္းရင္းကြဲလြဲ” ဆိုတာလိုမ်ဳိး။

ပဒတ္စာေျခာက္ေတြကို ဟင္းခ်ဳိ ခ်က္ေသာက္ေတာ့
ေတာင္ယာနံ႔ေတြရတယ္
ဘာမွားလို႔လဲ
လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးသမား
တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္၀ါဒီ။

ဘာမွားလို႔လဲ
အဘိဓမၼာ မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ေတြနဲ႔
ငါ့ကုိ ပစ္ဖို႔မၾကိဳးစားနဲ႔
တရားေသမဟုတ္ဘူး လမ္းညႊန္။

ဘာမွားလို႔လဲ
တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္၀ါဒ
ေျခလွမ္း ၃ လွမ္းအယူအဆ
သူငယ္နာမျဖစ္ေစနဲ႔
ရွစ္ပူးမဟုတ္ဘူး
ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုျဖစ္တယ္ … မျငင္းနဲ႔။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၂၅ - ၁ - ၁၃

ေလွကေလးနဲ႔ ေရးတဲ့ကဗ်ာ

ရန္သူမရွိ၊ မိတ္ေဆြသာရွိ

ဆရာေရ …

မုန္းသူမရွိ၊ ခ်စ္သူသာရွိ။

ဆရာဟာ …
ေအးျမတဲ့ ရာသီဥတုရဲ႕ အရသာကို ခံစားရင္း
အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲ အေၾကာင္း
ေတြးမိေနေရာမယ္။

ဆရာဟာ …
“သခင္မ်ဳိးေဟ့ … တို႔ဗမာ” ဆိုတဲ့
ေၾကြးေၾကာ္သံကို ၾကားေယာင္ရင္း
တလိမ့္လိမ့္တက္လာတဲ့ မိတိအဟုန္နဲ႔
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ ျပံဳးေနေရာမယ္။

စႏၵယား တီးခ်င္သလိုလို …
ပန္းခ်ီေရးခ်င္သလိုလို …
ကဗ်ာေရးခ်င္သလိုလို …။

သမုိင္းအေတြး၊ ေရးေရးလိမ့္လိမ့္
လြပ္လပ္ေရးနဲ႔အတူ
ညီညြတ္ေရးကို ၀ုိင္း၀န္းတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္
သခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္း
သခင္ေအာင္ဆန္း
သခင္ႏု
ၿပီးေတာ့ … သူ၊ ဒဂုန္တာရာ
အခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
“အ႐ုိင္း”
ၿပီးေတာ့ …
“အယဥ္”

ယံုၾကည္ခဲ့တယ္
ညီညြတ္ေရးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ …
ယံုၾကည္ခဲ့တယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ လြတ္လပ္ေရးလို႔ …
ယံုၾကည္ခဲ့တယ္
လြတ္လပ္ေရးဟာ ဒီမိုကေရစီေရးလို႔ …
ယံုၾကည္ခဲ့တယ္
ဒီမိုကေရစီေရးဟာ လူမ်ဳိးစံုခ်စ္ၾကည္ေရးလို႔ …
အဲဒီလိုနဲ႔ သူ႔ အဘိဓမၼာဟာ
“ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြသာရွိ” ျဖစ္ခဲ့တယ္
အဲဒီလိုနဲ႔ သူေျပာခဲ့တယ္
“ကာရံမဲခ်င္မဲ့ အဘီဓမၼာ မမဲ့ေစနဲ႔”လို႔။

ေတာင္ေပၚေလေအး
တႏြဲ႔ႏြဲ႔ေနာ့
ခ်ဳိးငွက္ရဲ႕ေတး တေၾကာ့ေၾကာ့။

ေလႏုေအးတြင္
စႏၵယားသံက စြတ္ပ်ံ႕ေနသည္
ထိုစႏၵယားသံႏွင့္အတူ ကဗ်ာက်ဴးသံ
ထိုသည္တို႔က ျဒပ္မဲ့ပန္းခ်ီ
ထိုပန္းခ်ီတြင္ အမ်ားဆံုးသံုးထားသည့္အေရာင္က
“ေ၀ါဒစၥေန အျပာ”။

ဗမာျပည္နုိင္ငံေရးက
“ပင္လယ္၀သို႔ ေလွကေလးနဲ႔ ထြက္ခဲ့” ၾကၿပီ။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၁၁ - ၁၁ - ၁၁

Thursday, May 22, 2014

က်ေနာ္နဲ႔ ကဗ်ာ


က်ေနာ္ ငယ္စဥ္ဘ၀ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလာက္ကတည္းက ကဗ်ာေရးသည္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ၁၀ တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြစုၿပီး ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ဖို႔ လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ ေနာက္ ေတာ္လွန္ေရးေဒသသို႔ ေရာက္လာသည္။ ေရာက္သည့္ေနရာက ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြ ရွိသည့္ေနရာ။ ကုိတုိက္ေမာင္းတုိ႔ႏွင့္ ဆံုေတြ႔ရသည္။ လက္ေရး ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို ေရွ႕တန္းစခန္းေတြမွာပင္ ေရးသား ထုတ္ေ၀ျဖစ္ၾကသည္။ “ရဲရင့္ဂလက္စီရဲ႕ အထၳဳပၸတၱိ” …. စသည္။ ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမတြင္ က်ေနာ္ေရးသားခဲ့သည့္ ပထမဆံုးကဗ်ာက “ေနညိဳညိဳ ဧရာမငိုနဲ႔” ဆိုသည့္ကဗ်ာ။ ထိုကဗ်ာကို ေဒါင္းအိုးေ၀ စာေစာင္သို႔ပုိ႔ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ပါလာသည့္ ထိုကဗ်ာကား ….. ထားေတာ့။
ေနာက္ေတာ့ ျပည္ၿမိဳသား အရွည္ႀကီး ေတာခိုလာသည္။ သူႏွင့္အတူ ျပည္ၿမိဳ႕သား ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္၏ ကဗ်ာေတြကို လက္ေရးႏွင့္ ကူးယူထားသည့္ မွတ္စု စာအုပ္ပါလာသည္။ ထုိစာအုပ္သည္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမထဲေရာက္သည့္အခ်ိန္က ပထမဆံုးဖတ္ရသည့္ ကဗ်ာစာအုပ္ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းတြင္ ေနစဥ္က ဆရာေခ်ာႏြယ္ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ရေသာ္လည္း ဤမွ်ေလာက္ တထိုင္တည္း မ်ားမ်ား စားစားကုိ မဖတ္ဖူးခဲ့။ ဆရာေခ်ာက က်ေနာ္တို႔ကို ဖမ္းစားသြားခဲ့ၿပီ။ ကိုတိုက္ေမာင္းကေတာ့ ဆရာေခ်ာ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ၿပီး “က်ေနာ္တို႔ေတာ့ က်န္ခဲ့ၿပီဗ်ဳိးးး” လို႔ဆိုလာသည္။ ဆရာေခ်ာရဲ႕ ကဗ်ာေတြ က်ေနာ္တို႔အေပၚ ဒုတ္ဒုတ္ထိ စိုက္၀င္ခဲ့သည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။
ထိုစဥ္က က်ေနာ္တို႔ေနသည့္ေနရာက “လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ တပ္ေပါင္းစု (လပဒတ)” တည္ရာေနရာ။ ထိုေနရာတြင္ ေနၾကသူမ်ားကလည္း စာဖတ္ၾကသူေတြ၊ စာဖတ္နာသူေတြ၊ စာစံုဖတ္သူေတြ။ ဂ်ဴးရဲ႕ “မရွိမျဖစ္မိုး” လည္း ဖတ္ႏုိင္သည္။ “႐ုပ္ကမာၻ” လည္း ဖတ္ႏုိင္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထုိတပ္ေပါင္းစုက “ေသနတ္သံ ဂ်ာနယ္” ဟူ၍ ထုတ္လာသည္။ ထုိဂ်ာနယ္တြင္ စာေတြ၀င္ေရးၾကသည္။ မွတ္မိေနသည္က ထိုဂ်ာနယ္ကို ကုိင္တြယ္သူ အယ္ဒီတာက ရဲေဘာ္ေအးသန္း။ ေဆာင္းပါးတေစာင္ေရးသည္။ “က်ေနာ္သိေသာ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ”။ ထိုေဆာင္းပါးသည္ အျခားက်ေနာ္ႏွင့္ အတူေရးသူမ်ားၾကားမွ တပုဒ္လံုး ပါ၀င္ခြင့္ရခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။ ဂုဏ္ယူလိုက္မိသည္ကို ႐ိုးသားစြာ ၀န္ခံလိုပါသည္။ ေနာက္ တအုပ္တြင္ေတာ့ ကဗ်ာေရးျဖစ္သည္။ “ကမာၻပုတ္ျခင္း”။ ထိုေခါင္းစည္းကို က်ေနာ္ေပးခဲ့သည္ေတာ့မဟုတ္။ က်ေနာ့္ေတာင္းဆိုခ်က္ျဖင့္ အရွည္ႀကီးေပးခဲ့သည့္ ေခါင္းစည္းျဖစ္သည္။ ထိုကဗ်ာ ဂ်ာနယ္သို႔ သြားေပးသည့္ အခါ အယ္ဒီတာ ရဲေဘာ္ေအးသန္းက “ခင္ဗ်ားေပးတဲ့ကဗ်ာကို က်ေနာ္ေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေကာင္းလို႔ေတာ့ ထင္တယ္” ဆိုၿပီး ျပံဳး၍ ေျပာသည္။ ေနာက္စာအုပ္ထြက္ေတာ့လည္း ပါလာပါသည္။ ထုိကိစၥကို အခု ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္မိသည္။ “ေသနတ္သံ ဂ်ာနယ္” ကုိ အယ္ဒီတာလုပ္ေနသည့္ ရဲေဘာ္ေအးသန္းသည္ ကဗ်ာဆရာေအာင္ၿငိမ္း ျဖစ္ေနသည္ကို ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ၾကာမွ သူ၏ လံုးခ်င္း ကဗ်ာစာအုပ္ထြက္လာေတာ့မွ သိရေတာ့သည္။ က်ေနာ္က ထိုသို႔ျဖင့္ ႏံုပါသည္။ မည္သို႔ပင္ ႏံုခဲ့သည္ျဖစ္ေစ ရဲေဘာ္ေအးသန္းသည္ က်ေနာ္၏ ပထမဆံုး အယ္ဒီတာ ျဖစ္သည္ဆုိသည္ကုိေတာ့ ယေန႔တုိင္ စိတ္ထဲစြဲေနမိသည္။
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တပ္ဂြင္ေျပာင္းရသည္။ ေဒါင္းဂြင္။ ထုိတြင္လည္း ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ထုတ္ၾကျပန္သည္။ “လက္က်န္ရွင္းတန္း” … စသည္။ ေပါက္သည့္ စာအုပ္ဟု ေျပာရမည္ထင္သည္။ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ပါသည္။ ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး) ဆိုသည့္ ကေလာင္အမည္ကို ထိုစာအုပ္တြင္ စတင္ယူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒါင္းဂြင္ေရာက္မွ ကဗ်ာဆရာ ကုိၿငိမ္းေ၀ႏွင့္ ဆံုျဖစ္ၾကသည္။ ကုိၿငိမ္းေ၀ႏွင့္ ဆံုသည့္အခ်ိန္ထိ က်ေနာ္က ဆယ္ေက်ာ္သက္။ ကိုတိုက္ေမာင္းႏွင့္ သူ အေတာ္ေလးကို အေပးအယူ တည့္ၾကသည္။ “ႏွင္းဆီ၀ုိင္” ဆိုသည့္ ကဗ်ာ၀ုိင္းကိုပင္ ထူေထာင္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ ၂ ေယာက္ စကားေျပာပြဲကုိ ကိုတိုက္ေမာင္းေခၚသြား၍ လုိက္ပါခဲ့ရဖူးသည္။ ထိုအခ်ိန္က က်ေနာ္ ခရမ္းျပာအပ်ဳိမကို ဇာတ္ေကာင္တည္ထားသည့္ “ခြဲခြာျခင္းရဲ႕ ဒီႂကြသံ” ကဗ်ာကို ေရးသား ၿပီးစီးခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဆရာေခ်ာကဗ်ာေတြကုိ အစုလုိက္ဖတ္ေနရၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း က်ေနာ့္အေပၚတကယ္တမ္း လႊမ္းမိုးမႈ ရွိေနသူက ဆရာေအာင္ေ၀း။ ခရမ္းျပာအပ်ဳိမသည္ ဆရာေအာင္ေ၀း၏ “ယာမဟာဂူဂ်ီ ခင္ေဆြရီ”ကုိ အားက်၍ ဖြဲ႔ႏြဲ႕ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးေဒသမွာ ဥိးဆံုးေရးျဖစ္ခဲ့သည့္ ကဗ်ာျဖစ္သည့္ “ေနညိဳညိဳ ဧရာမငိုနဲ႔” တြင္လည္း ဆရာေအာင္ေ၀း အသံေတြ၊ အသံုးေတြက လႊမ္းမိုးေနသည္။ “ေတာ္လွန္ျခင္းျမင္း႐ိုင္းက ကဆုန္ဆုိင္းေျပးလႊား၊ ငါ့အိပ္ကပ္ထဲက အေၾကာက္တရားအေႂကြေစ့ေတြ လြင့္စင္က်သြားေပါ့” ထိုသို႔ ဆရာေအာင္ေ၀းက က်ေနာ့္ကို လႊမ္းမိုးထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာေအာင္ေ၀း ထံမွ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မထြက္နုိင္ခဲ့။ က်ေနာ့္ ငယ္ဘ၀ကို လႊမ္းမိုးမႈအရွိဆံုး ကဗ်ာဆရာကိုး။ အဓိက သူ႔ကဗ်ာေတြထဲမွာ က်ေနာ္အႀကိဳက္ဆံုးက “ေ၀ဖန္ေရးဆရာႏွင့္ စီးခ်င္းထိုးျခင္း”။ ဆရာေအာင္ေ၀း မဲေဆာက္သို႔ေရာက္ခ်ိန္က က်ေနာ္မရွိ။ စက္တင္ဘာမ်ဳိးဆက္မ်ားကို စစ္သင္တန္းသြားေပးေနရသည္။ ေတြ႔ဆံုျဖစ္လ်င္ ထိုအေၾကာင္းမ်ား ေျပာ၍ ဂါရ၀ ျပဳခ်င္ခဲ့သည္။ ေနာက္ၿပီး “ဒီမိုကရက္တစ္ သ႐ုပ္မွန္၀ါဒ” အေၾကာင္းကိုလည္း နည္းနည္းေတာ့ ေဆြးေႏြးၾကည့္ခ်င္ခဲ့သည္။ ထုိ “ခြဲခြာျခင္းရဲ႔ ဒီႂကြသံ” ကဗ်ာကို ကိုတိုက္ေမာင္း အင္မတန္ အားရေၾကနပ္ခဲ့သည္ဟုထင္ပါသည္။ “ခင္ဗ်ားက ဒီကဗ်ာနဲ႔ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္သြားတာဗ်” လိုေျပာဖူးသည္။ ထိုကဗ်ာကိုပင္ ကုိၿငိမ္းေ၀အား ကုိတိုက္ေမာင္းမွ ေပးဖတ္ခဲ့သည္။ သူလည္းပဲ ထိုကဗ်ာကို သေဘာက်ဟန္တူသည္။ ထုိသို႔ျဖင့္ က်ေနာ္က သူတို႔ ၂ ဦးၾကားတြင္ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္၍ သြားပါေတာ့သည္။ ၁၉၉၄။
“ခြဲခြာျခင္းရဲ႕ ဒီႂကြသံ” သည္ လက္လက္ဆက္ဆက္ ခြဲခြာခဲ့ၿပီးကာစ က်ေနာ့္ၿမိဳ႔ကေလးႏွင့္ အေျခခ်ကာစ သူပုန္ ဘ၀ကိုယက္ရွယ္ထားေသာ ကဗ်ာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚအသံုးျဖစ္သည့္ “ဒီ” ကုိ ေခါင္းစည္း တင္ခဲ့မိေလသလားေတာ့မသိပါ။ ေရလႈိင္းၾကက္ခြပ္ေတြကို လြမ္းသည့္အလြမ္းပါသည္။ ေတာ္လွန္ေရးယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ပါသည္။ ထုိကဗ်ာသည္ အေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္သည့္စစ္ခရီးစဥ္အတြင္း ရန္သူ၀ုိင္းပတ္ပိတ္စို႔မႈကို ထိုးေဖာက္ထြက္ရသည့္အခ်ိန္က “ပုန္းတဲ” တြင္ မွတ္စုစာအုပ္ထားခဲ့ရင္း ေဒသခံမ်ား ေတာင္ယာမီး႐ႈိ႕ခ်ိန္၌ မီးခုန္ကူးရင္း ပါသြားခဲ့သည္။ ထိုကဗ်ာနွင့္ အတူ က်ေနာ္ အေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္မႈ စစ္ဆင္ေရးကာလတေလ်ာက္ေရးခဲ့ေသာ ကဗ်ာအားလံုး ပါသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ကုိတိုက္ေမာင္းက်သြားၿပီးေနာက္ပုိင္းလည္း က်ေနာ္တို႔ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ဆက္ထုတ္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ အေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္ေရးခရီးမထြက္ခင္အထိ ၃ အုပ္ ထုတ္ျဖစ္သည္။ ထုိကဗ်ာမ်ားထဲတြင္ “ၿမိဳ႔ျပကုိ ေနာက္ေဖးေပါက္က ၀င္ခဲ့ျခင္း” ကဗ်ာကို လက္ေတြ႔ခဲ့သည္။
အေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္သည့္ ကာလမ်ားတြင္ေတာ့ ကဗ်ာမ်ားေရးေနသည္မွ အပ ကဗ်ာစာအုပ္မ်ားေတာ့ မထုတ္ျဖစ္ေတာ့။ ထုိအခ်ိန္က က်ေနာ္ေရးျဖစ္ေသာ ကဗ်ာမ်ားသည္ ဆရာေအာင္ေ၀းႏွင့္ ဆရာေခ်ာႏြယ္တို႔ ေပါင္းစပ္ထားသည့္ ကဗ်ာမ်ားသာျဖစ္သည္။ ေက်ာပုိးအိပ္စာၾကည့္တုိက္လုပ္ၿပီး စာအုပ္မ်ားေတာ့ ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္သည္။ လေက်ာ္ ေနာက္က်ၿပီး မဂၢဇင္းစာအုပ္မ်ား ၀ယ္ဖတ္သည္။ ထုိအခ်ိန္မ်ားက ျပည္တြင္း စာနယ္ဇင္းတြင္ ေမာ္ဒန္ႏွင့္ ပုိ႔စ္ေမာ္ဒန္မ်ားအေၾကာင္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေဆြးေႏြးေနၾကခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ဆရာခင္ေမာင္ရင္၊ ဆရာေမာင္ၾကည္သစ္ … စသည့္ ထိုအခ်ိန္က အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေဆြးေႏြးေနၾကသည့္ ဆရာမ်ား၏ စာအုပ္မ်ားကိုလည္း ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ထိုဘာသာရပ္ကုိ အဓိကထားတင္ေပးေနသည့္ “သရဖူမဂၢဇင္း၊ စတုိင္သစ္မဂၢဇင္း” ေတြလည္း ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ ပံုစံမ်ားကိုလည္း စမ္းသပ္ေရးခဲ့သည္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ဆိုပါစို႔ “ပင္လယ္ေရကို ေသာက္မိျခင္း” ကဗ်ာ။ ထိုကဗ်ာတြင္ ေလးေထာင့္ေဘာင္ အနီကို ခတ္ထားသည္။ ထိုေဘာင္ထဲတြင္ေတာ့ စႏၵာ၊ စႏၵာ ဆိုသည့္ စကားလံုးကို အျပည့္ထည့္ေရးလိုက္ေတာ့သည္။ ေအာက္က ကေလာင္အမည္ ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဥိး) ဟု ထုိးလိုက္သည္။  က်ေနာ္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္သြားၿပီဟုလည္း ဘ၀င္ျမင့္သြားခဲ့ဖူး ေသးသည္။ ကုိေဖသက္နီကေတာ့ ထိုကဗ်ာကိုေတြ႔ေသာအခါ ၿပံဳစိစိျဖင့္ တုန္႔ျပန္ဖူးသည္။
ေနာက္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေဒသထဲသို႔ ေရာက္သြားျပန္သည္။ ထိုတြင္လည္း ကဗ်ာမ်ား ဆက္ေ၇း ျဖစ္သည္။ ထိုေနရာတြင္ ကဗ်ာဆရာ ကုိေဌးေအာင္ႏွင့္ ဆံုေတြ႔ရသည္။ သူေရးထားသည့္ “ကမာၻေလာကရဲ႕ သမီးပ်ဳိ” ကဗ်ာကို သူကုိယ္တုိင္ ႐ြက္ျပသည္ကုိ ၾကားခဲ့ရဖူးသည္။ ကဗ်ာ႐ြတ္ဆိုမႈ အေတာ္ေလးကို ေကာင္းသည့္သူျဖစ္သည္။ သမီးေလးေရ …. ဆိုသည့္ အသံကို သူ႐ြက္သြားသည္မွာ သူသာလ်င္ ႐ြက္ႏုိင္မည္ဟုထင္ပါသည္။ က်ေနာ္တိတ္တိတ္ေလး သူ႐ြတ္ဆိုသလို လုိက္႐ြတ္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ မေအာင္ျမင္။ ထိုေဒသတြင္ ေရးခဲ့သည့္ကဗ်ာမ်ားထဲမွ “သိက်ိပ္” ကဗ်ာကို က်ေနာ္ ၀ိေရာဓိလြင္ျပင္ကို ေရာက္ေရာက္ျခင္း ထုတ္ေ၀သည့္ ကဗ်ာစာအုပ္တြင္ ထည့္သြင္းေဖၚျပခဲ့ဖူးသည္။ ကဗ်ာဆရာ ကိုလြမ္းဏီကေတာ့ ထိုစာအုပ္ထဲတြင္ ထိုကဗ်ာတပုဒ္ပဲ ကဗ်ာပါသည္ဟု ဦးဂင္ႀကီးကို ေျပာခဲ့သည္ဟု ျပန္ၾကားရသည္။
က်ေနာ္ ၀ိေရာဓိလြင္ျပင္ကို ေရာက္သည္က ၂၀၀၀။ ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ က်ေနာ္ ကဗ်ာတပုဒ္ကို ေရးသားခဲ့သည္။ “မခ်စ္မႏွစ္သက္သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းၿပီးေနာက္” က်ေနာ့္ဘ၀တြင္ အခ်ိန္အၾကာဆံုး ေရးျဖစ္ခဲ့သည့္ ကဗ်ာျဖစ္သည္။ အမွတ္ (၄) တပ္ရင္းတြင္ စတင္ေရးသားခဲ့သည္မွ က်ေနာ့္မိသားစု ေနထုိင္ရာ “ေဟြးႏုကလယ္” ထုိင္း႐ြာကေလးသို႔ ေရာက္သည့္အထိ ေရးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုကဗ်ာကို ထုတ္ေ၀ျဖစ္သည္ကေတာ့ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ တြင္မွ ျဖစ္သည္။ ထိုကဗ်ာတြင္ ဆရာေခ်ာႏြယ္ဟန္မ်ား လံုး၀ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနၿပီဟု ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။ ကြယ္လြန္သူ ကုိျမင့္ေဇကပင္ ခင္ဗ်ား ကဗ်ာက ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ အရမ္းဆန္လြန္းေနတယ္ ဟု ေ၀ဖန္ခဲ့ဖူးသည္။ ထို႔အျပင္ ထုိကဗ်ာထဲတြင္ ေတာင္ယာရန႔ံမ်ားလည္း ပါ၀င္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္၀ိေရာဓိလြင္ျပင္ကို ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္တြင္ ကဗ်ာႏွင့္ပတ္သက္၍ အယူအဆတခု ပါလာသည္။ က်ေနာ့္အေပၚ ျပည္တြင္း ကဗ်ာဆရာမ်ား ေဆြးေႏြးေနသည့္ ကာလေပၚကဗ်ာမ်ားသည္လည္း သက္ေရာက္မႈရွိသည္။ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကလည္း က်ေနာ့္ကို သိမ္းပုိက္မိေနၿပီ။ သို႔ေသာ္ ကာလေပၚကဗ်ာဆရာမ်ားကို ဖမ္းစားခဲ့သည့္ (သို႔) ကာလေပၚ ကဗ်ာမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစေအာင္ လႈံေဆာ္မႈေပးခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕ျပလူအဖြဲ႔အစည္း၏ အေရာင္၊ အရိပ္၊ ရန႔ံမ်ားကို က်ေနာ္ မခံစားခဲ့ဖူး။ ဆုိလိုသည္မွာ က်ေနာ့္တြင္ ၿမိဳ႔ျပေနထိုင္မႈ အေတြ႔အၾကံဳ ေလာက္ေလာက္လားလားမရွိဆိုသည္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ပင္ ၿမိဳ႕ျပ အာ႐ံုခံစားမႈကို သူတို႔လို က်ေနာ္ရရွိမည္မဟုတ္။ ကဗ်ာဖြဲ႔စည္းမႈထဲတြင္ ပါ၀င္လာမည့္ သေကၤတ၊ နိမိတ္ပံု တို႔သည္လည္း ၿမိဳ႕ျပဘ၀ အေရာင္၊ အရုပ္၊ အနံ႔မ်ား မျဖစ္ႏုိင္။ က်ေနာ္ တကယ္တန္း ျဖတ္သန္း ခဲ့ရသည္က နည္းပညာအရ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေတာင္ယာ၊ ပထ၀ီသေဘာအရ ေတာ္ေပၚေက်းလက္၊ ႏုိင္ငံေရးအရ စစ္ေျမျပင္ေက်းလက္။ က်ေနာ့္ကုိ လႊမ္းမိုးေနသည္က ထိုအေရာင္၊ အ႐ုပ္၊ ရနံ႔မ်ားသာျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဖြဲ႔စည္းမႈထဲမွ သေကၤတ၊ နိမိတ္ပံု တို႔သည္ ျပည္တြင္းဆရာမ်ားလို ၿမိဳ႔ျပ အာရံု႐ုပ္မ်ားထက္ က်ေနာ့္ရဲ႔ တကယ့္ ဘ၀ျဖစ္သည့္ ေက်းလက္အာ႐ံုရုပ္ကို ကာလေပၚကဗ်ာအျမင္ျဖင့္ ထည့္သြင္းေဖၚျပရေပမည္။ ဤသည္ကား က်ေနာ့္ရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္ဘ၀လည္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ (ထို႔ထက္ပုိ၍ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ ဆိုရလ်င္) က်ေနာ့္ သူပုန္ဘ၀တေလ်ာက္လံုး ေႂကြးေမြးလာခဲ့ရသည့္ ေတာင္ေပၚလူထုႏွင့္ ေတာင္ေပၚ ေက်းလက္ကုိ ကဗ်ာေရးသူတဦးအေနျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ရာလည္း က်မည္ျဖစ္သည္။ ေနာက္တခုက ကဗ်ာရဲ႕ ေစတနာအပုိင္း။ က်ေနာ့္အေပၚ လႊမ္းမိုးခဲ့သည့္ ကဗ်ာအယူအဆမ်ားတြင္ “ညစ္ပတ္သည့္ ကဗ်ာ” အယူအဆသည္ အလႊမ္းမိုးဆံုးျဖစ္သည္။ သူ႔ဆိုလိုခ်က္က ကဗ်ာမ်ားတြင္ ေတာ၊ ေတာင္၊ သဘာ၀ေတြရဲ႕ သာယာညႇင္းသြဲ႔သည္ အလွအပမ်ား၊ ရွင္းသန္႔မႈမ်ား၊ နန္းေဆာင္ထဲက လူေတြရဲ႔႕ ဘ၀ေတြရဲ႔ အလွအပေတြနဲ႔ ရွင္းသန္႔ေနသည့္ ကဗ်ာမ်ားထက္၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ သာမာန္လက္လုပ္လက္စားမ်ား၏ ေခၽြးေတြ၊ လုပ္ငန္းခြင္ထဲက မသာယာမႈေတြ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳထဲက ေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ့ စကားလံုး ၾကမ္းၾကမ္းေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေပေရေနတဲ့ ကဗ်ာေတြေရးၾကမယ္ ဆုိသည့္ အယူအဆပင္ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ၏ “ကာရံမဲ့ခ်င္မဲ့၊ အဘိဓမၼာ မမဲ့နဲ႔” ဆုိသည့္ အယူအဆကုိလည္း လက္ကုိင္ျပဳသည္။ က်ေနာ့္ရဲ႔ ဘ၀လည္းျဖစ္သည့္ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးအေတြ႔အၾကံဳေတြဟာ က်ေနာ့္ကဗ်ာရဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြျဖစ္လာေတာ့သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ၂၀၀၀ ေနာက္ပုိင္း က်ေနာ္ေရးသည့္ ကဗ်ာမ်ားသည္ ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႔ဟန္ေတြ၊ ေပါက္ကြဲမႈေတြ၊ ေတာင္ယာနဲ႔ ေတာင္ေပၚေက်းလက္သေကၤတေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးအေတြ႔အၾကံဳေတြ ေပါင္းစပ္ပါ၀င္သည့္ ကဗ်ာမ်ားကို ေရးျဖစ္လာေတာ့သည္။ ဤသည္ပင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ကဗ်ာဟန္ျဖစ္လာေတာ့သည္။
ျပန္စဥ္းစားမိသည့္မ်ားကို ခ်ဳပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ က်ေနာ္သည္ ျပည္တြင္းထဲက ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္လာသူေတာ့မဟုတ္။ သူပုန္လုပ္ရင္း ကဗ်ာေရးလာခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ကေလာင္တလံုးပုိင္ဆုိင္ လာျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္ကုိယ့္က်ေနာ္ “သူပုန္ကဗ်ာဆရာ”  စစ္စစ္ဟု ေတြးမိလာသည္။ အမွန္က “သူပုန္ကဗ်ာဆရာ” ဟူသည္က မိမိကိုယ္ကို ဇန္းတင္ျခင္းျဖစ္သည္။ အရင္းအတုိင္းေျပာရလ်င္ က်ေနာ္သည္ “ေတာင္ယာဇနပုတ္ထဲက ကဗ်ာဆရာ”

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

စူပါမင္းသည္ စူပါမင္း။


စူပါမင္း
ငယ္စဥ္က ႏွာေခါင္းမွာ အသက္ရွိတယ္
အခု ႀကိးလာေတာ့ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာေတြ ပိုမိုျပည့္စံုလာတယ္။

တကယ္ေတာ့
စူပါမင္းအသက္ ႏွာေခါင္းေရာက္သြားတာက
ဗမာကဗ်ာဆရာ သစၥာနီရဲ႕ ကဗ်ာကို ဖတ္လိုက္ရလို႔ဆိုၿပီး
ေနာက္ဆက္တြဲသတင္းေတြထြက္ေနတယ္။

“ကုိယ္လိမ္းေပါင္ဒါကအစ
အာကာသခရီးအထိ
 ေၾကာ္ျငာမွလူသိ
မင္းကိုငါခ်စ္တယ္
ဒီေမာင္းသံၾကား ပန္းပြင့္ေစသတည္း” ဆိုေတာ့ ...
ပန္းေပါင္းတရာပြင့္ပါေစ စိတ္ဓာတ္နဲ႔
ပန္းေပါင္းတရာကို
မင္းကိုငါခ်စ္တယ္ ဆိုတာခ်ည္း ရြက္ဆိုျပခဲ့ရာက
စူပါမင္းအသက္ႏွာေခါင္းေရာက္သြားရတယ္လို႔
မႈခင္းစံုေထာက္ေတြက မွတ္ခ်က္ေပးထားပါတယ္။

အဲဒိလိုနဲ႔
မုိးေ၀ေခတ္ရွိ မရွိ အျငင္းပြားရာကေန
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအားနည္းခဲ့လို႔
 ေရေရာခံလိုက္ရတဲ့ ႏြားႏို႔ေတြကို စူပါမင္းေသာက္ခဲ့ရတယ္။

တခါတခါ စူပါမင္းကေတြးမိတယ္တဲ့။
သူ႔ဒုိင္ယာယီမွာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တာက
ကိုရဲဆိုတဲ့လူရဲ႕ သစၥာေတြက နီခဲ့လို႔လား
ရဲနီသစၥာ။ တကယ္ေတာ့
အလံနီတာလား
အလံျဖဴတာလား။
တကယ္ေတာ့
စူပါမင္းဆိုတာကလည္း ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ စူပါမင္းခဲ့ရတာပါ။

ဒိမွာ ကုိၿငိမ္းေအး ခင္းဗ်ားရ႕ဲအိမ္က သရဖူ။
ခင္ဗ်ားအိမ္သားေတြထဲက လူႀကီးသူမတဦးက
လြမ္းေတးဆိုလို႔ အာဃာတကို ကုိယ္တိုင္ေခ်ျပတယ္။
အခု
ရဲနီသစၥာက စူပါမင္းကို စူပါမင္းဖို႔ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္နည္းနဲ႔ …။

စူပါမင္းကေျပာတယ္
ဟဲဗီး၀ိတ္တန္းက သူ႔သရဖူကို သူျပန္ယူရဦးမယ္တဲ့။

စူပါမင္းက ေျပာတယ္
အခုတေလာသူေတြးေနတာ သိုင္းေလာကသားေတြအေၾကာင္းတဲ့။
ဘယ္သုိင္းသမားမွ အတြင္းအားအလြန္အၾကြံေကာင္းေနတာမဟုတ္ေပမယ့္
ကုိယ္ေဖါ့ပညာေကာင္းတဲ့အခါ
အတြင္းအား ေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္ခဲ့ၾကတာပါလို႔ ယူဆပါသတဲ့။

စူပါမင္းရဲ႕ ဒုိင္ယာယီအရ
သုိင္းသမားေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ
ကုိယ့္ေဖာ့ပညာေကာင္းရမယ္။
အေရွာင္အတိမ္းေကာင္းရမယ္။
လစ္ရင္လစ္သလိုထုိးတက္ရမယ္တဲ့
ဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့
ပီဘိ
အျပစ္ကင္းသူေလးပံုစံနဲ႔ ေနတက္ထုိင္တက္ရမယ္တဲ့
အမွီးနင္းတက္ရမယ္ - အမွီးျဖတ္တက္ရမယ္တဲ့။
သုိင္းပညာေတြထဲမွာ
မက္ခီယာဘယ္လီရဲ႕
“မင္းသား” ဆိုတဲ့ သုိင္းက်မ္းဟာ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းသုိင္းက်မ္းတဲ့။
စူပါမင္းက ေျပာေသးတယ္
“စာဏက်နီတိ” ဆိုတဲ့ သုိင္းက်မ္းကလည္း မဆိုးပါဘူးတဲ့။

စူပါမင္းရဲ႕ ဒုိင္ယာယီအရ
ဂ်က္ကီခ်မ္းဆိုတဲ့လူက
သူ႔ဆီက လက္ ၂ ေခ်ာင္းသိုင္းကြက္ကို သင္ယူဖို႔ တပည့္ခံဖူးသတဲ့။
စူပါမင္းနဲ႔ ဂ်က္ကီခ်မ္း သိုင္းပညာဖလွယ္ေတာ့
စူပါမင္းကေျပာတယ္
“တရုပ္အရိပ္တေထာင္သိုင္းကြက္ တိမ္ေကာပေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ။”
ပန္းေပါင္းတရာအရက္ကုိ အတူေသာက္ၾကတယ္။
ဂ်က္ကီခ်မ္းက စူပါမင္းကို UN မွာ သံတမာန္လုပ္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚတယ္။
စူပါမင္းကေျပာတယ္
No thanks။
သူ႔အေနနဲ႔
 ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးမွာ
တပ္ဖြဲ႔၀င္ျဖစ္ဖို႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္ထားတယ္တဲ့။

တကယ္ေတာ့ ရဲနီသစၥာ
စူပါမင္းဟာ စူပါမင္းပါလို႔ မသိခင္အထိ စူပါမင္းႏုိင္မွာမဟုတ္ေပမယ့္
စူပါမင္းဟာ စူပါမင္းပါလို႔ သိတဲ့အခါ စူပါမင္းႏုိင္မွာပါ။

(ဆရာ သစၥာနီ၏ “စူပါမင္းကို ဘယ္သူသတ္သလဲ”ကို ဖတ္ၿပီး ေရးသည္။)
ညိဳထက္္ (လမ္းသစ္ဦး)
၂၁ - ၇ - ၂၀၁၂

Monday, May 12, 2014

ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္း ျပည္ရန္ေအးတြင္ ရွိသည္


ဒီကေန႔ ဇူလိုင္ ၅ ရက္ေန႔။ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းကြယ္လြန္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ရဲေဘာ္ႏြမ္ဂ်ာမွ ေျပာျပသည္။ က်ေနာ္ကမသိ။ က်ေနာ္က အေမရိကားတြင္ေနေသာ္လည္း အင္တာနတ္ မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းကြယ္လြန္သည္ကို မသိလိုက္။
ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းႏွင့္ က်ေနာ့္ၾကားတြင္ အမွတ္ရစရာမ်ားရွိသည္။ သူႏွင့္ က်ေနာ္ ဆံုၾကသည္က ၁၉၉၈။ သတိထားမိသည္ က ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းသည္ ကယမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားထဲတြင္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းသည့္ ေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္သည္ဆိုသည္ ပင္။ ေလ့လာသင္ၾကားလိုစိတ္လည္း ရွိသူျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္ ပုဂၢိဳလ္အရေျပာရလ်င္ ကယမ္းျပည္သစ္ပါတီတြင္ ဥကၠဌႀကီး ဗိုလ္ေ႐ႊေအးၿပီးလ်င္ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းကို ေလးေလးစားစားရွိမိသည္။
ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ၾကားဆက္ဆံေရးပံုစံက မတူၾက။ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းႏွင့္ ကိုထူးေအာင္ဆက္ဆံေရးတြင္ ကိုထူးေအာင္က ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းအေပၚ အျမင္မၾကည္စရာရွိေနမည္။ ထားေတာ့။ ျပန္ေျပာလ်င္ ကာယကံရွင္မ်ားအတြက္ မေကာင္း။ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းႏွင့္ ကုိျမင့္ေဇတို႔ဆက္ဆံေရးတြင္ ကုိျမင့္ေဇက ဗိုလ္အုိက္ေဒါင္းကို ေက်းဇူးတင္ရမည့္ အခင္းအက်င္းရွိသည္။ ထားေတာ့ ဤတြင္လည္း ပါ၀င္ဖြဲ႔စည္းေနသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားက ျပန္မေျပာခ်င္စရာေတြ။ အခုေတာ့ ကိုျမင့္ေဇေရာ၊ ဗိုလ္အုိက္ေဒါင္းပါ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကၿပီ။ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းႏွင့္ ရဲေဘာ္ႏြမ္ဂ်ာတို႔ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက တမ်ဳိး။ ဒါကိုေတာ့ ရဲေဘာ္ႏြမ္ဂ်ာမွ ျပန္ေရးျပထားသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္း ဆံဆံေရးကေတာ့ … …
သတိထားမိသေလာက္ က်ေနာ့္ကို စမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ေနၾကသည္ကို သတိထားမိသည္။ ဤသို႔ျဖစ္ေနသည္မွာ ၾကာေတာ့ၾကာၿပီ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုစမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ေနၾကသည္ကိုလည္း သိပ္ေတာ့ျဖင့္နားမလည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ပံုမွန္အေနအထားေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ေနရသည္။ စမ္းသပ္မႈမ်ားထဲတြင္ အျပင္းထန္ဆံုး စမ္းသပ္မႈဟု ယူဆခ်င္စရာ ျဖစ္ရပ္တခု ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းႏွင့္ က်ေနာ့္ၾကားတြင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ေျပာရမည္ဆိုလ်င္ က်ေနာ့္သတၱိကို ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းက သိကၡာတင္ေပးခဲ့ဖူးသည္ဆိုသည္ပင္။
က်ေနာ္ ၁၉၉၈ တြင္ “ကယမ္းျပည္သစ္ပါတီ”၏ ေဒသမ်ားထဲတြင္ ေနခဲ့ရဖူးသည္။ ဥကၠဌႀကီး ဦးေ႐ႊေအးေနထိုင္ရာ သိက်ိပ္ႏွင့္ “ကယမ္းျပည္သစ္ပါတီ” ဗဟိုတည္ရာ “ျပည္ရန္ေအး” စခန္းမ်ားတြင္ ေနခဲ့ရသည္။ “ျပည္ရန္ေအး” တြင္ ေနစဥ္က က်ေနာ္ ဗဟိုေထာက္ပံ့ေရးတာ၀န္ယူခဲ့ရသည္။ ထိုစခန္းတြင္ ဗိုလ္အုိက္ေဒါင္း၏ အတြင္းေရးမွဴးရံုးလည္းရွိသည္။ ျဖစ္ရပ္က ထိုေနရာတြင္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
က်ေနာ္အလုပ္မ်ားထဲတြင္ ဗဟိုကို မီးေပးရသည့္ မီးစက္ကို တာ၀န္ယူရသည့္ အလုပ္လည္းပါသည္။ မီးစက္ကို ညေနေစာင္း ၆ နာရီေလာက္ ေမာင္းေပးရသည္။ ပံုမွန္ကေတာ့ ၉ နာရီဆို ပိတ္သည္။ ဗဟိုလူႀကီးမ်ား ရွိေန၍ အလုပ္မ်ားေနပါက ၁၂ နာရီေလာက္အထိေမာင္းေပးရသည္။ တရက္ … …။ ျပည္ရန္ေအးစခန္းတြင္ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းရွိေနသည္။ က်ေနာ္လည္း ပံုမွန္အတုိင္း မီးစက္ႏိႈးေပးထားသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မီးစက္က ဘာျဖစ္သည္မသိ ရပ္သြားသည္။ မၾကာ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းရံုးမွ အကူရဲေဘာ္ေလးတဦးက က်ေနာ့္ကို လာေခၚေတာ့သည္။ က်ေနာ္လည္း လုိက္သြားသည္။ အတြင္းေရးမွဴး႐ံုးတြင္ လူအေတာ္စံုေနသည္။ ႏုိင္ငံေရးမွဴး ကုိေဌးေအာင္လည္း ရွိေနသည္။ က်ေနာ္လည္း ၀င္ထုိင္လိုက္သည္။ ဘာရယ္ေတာ့မသိ။ မ်က္ႏွာေတြကေတာ့ မသာမယာ။
က်ေနာ္ထုိင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းက ဆီးၿပီးဆူေတာ့သည္။ သူအလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္မွာ မီးစက္ဘာ့ေၾကာင့္ ပ်က္သြားရသလဲဆိုသည့္ကိစၥ။ သူ႔ကိုမေလးစားလို႔ ဒီလိုျဖစ္တာလားဆိုၿပီးေတာ့လည္း ေမးသည္။ က်ေနာ္က မေနႏုိင္။ သူ႔ကိုမေလးစားလို႔ ဒီလိုျဖစ္ရျခင္းမဟုတ္။ မီးစက္မွာ တခုခုျဖစ္ေနလို႔ ျပင္ဖို႔ လုပ္ေနတာျဖစ္ေၾကာင္း က်ေနာ္က ရွင္းျပသည္။ ထိုသို႔ေျပာေတာ့မွ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းက ေဘးနားတြင္ရွိေနသည့္ ေအေက ၄၇ ကို ယူၿပီး ေမာင္းတင္ကာ က်ေနာ့္ကိုခ်ိန္ေတာ့သည္။ က်ေနာ္ကလည္း မေလ်ာ့။ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္း ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားသည့္ၾကားမွပင္ က်ေနာ္က စက္ရဲ႕ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ျဖစ္ၿပီး သူ (ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္း) ကုိမေလးစားလို႔မဟုတ္ေၾကာင္းကိုသာ တြင္တြင္ေျပာေနေတာ့သည္။ ႏုိင္ငံေရးမွဴး ကုိေဌးေအာင္က ၀င္ေရာက္ျဖန္ေျဖေတာ့မွ ထုိကိစၥၿပီးသြားသည္။ က်ေနာ့္ကို ခ်ိန္ထားသည့္ ေသနတ္ကို ခ်လိုက္သည္။ ၿပီး … အလိုလိုက္လို႔ အမိုက္ေစာ္ကားတယ္ ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ကို ဆြဲခ်က္တင္ေတာ့သည္။
ထိုျဖစ္္ရပ္တခုလံုးတြင္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ စြဲထင္ေနသည္က ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းေျပာလုိက္သည့္ “အလိုလိုက္လို႔ အမိုက္ေစာ္ကားတယ္” ဆိုသည့္ကိစၥျဖစ္သည္။
ယခုသတိထားမိသေလာက္ က်ေနာ့္အေပၚခ်စ္ၾကသူေတြေတာ့ မ်ားၾကသည္။ ထို ခ်စ္ၾကသူမ်ားထဲတြင္ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္း လည္း ပါသည္။ “ကယမ္းျပည္သစ္ပါတီ” တြင္ေနစဥ္က ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီထဲတြင္ က်ေနာ့္အေပၚ အေလးအနက္ ထားသည့္သူ ၂ ဦးရွိသည္။ ဥကၠဌႀကီး ဗိုလ္ေ႐ႊေအးႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္း။ ႏုိင္ငံေရးမွဴး ကိုေဌးေအာင္ ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရး ေရေၾကာ ေျမေၾကာတူၾကလို႔ ထားေတာ့။ ပါတီဗဟိုတခုလံုးတြင္ က်ေနာ့္ကို “အေသးေလး”ဆိုၿပီး ခ်စ္စႏိုးေခၚသူေတြကလည္း ထို ၂ ဦး။ ယခုေတာ့ က်ေနာ့္ကို “အေသးေလး” ဟု ေခၚၾကသူမ်ားလည္း က်ဆံုး ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကၿပီ။ တခါတခါ အေရးအရာထားၿပီး က်ေနာ့္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာအျမင္ေတြကို ေတာင္းၾကသူမ်ားကလည္း ထုိ ၂ ဦးပင္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ႏုိင္ငံေရးကို လူရာသြင္းေပးသူမ်ားအျဖစ္ ဥကၠဌႀကီး ဗိုလ္ေ႐ႊေအးႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းကို ယခုတုိင္ အမွတ္ထင္ထင္ရွိေနသည္။
က်ေနာ္ “ကယမ္းျပည္သစ္ပါတီ”မွ ထြက္လာေတာ့လည္း သူတို႔ ၂ ဦးရဲ႕ က်ေနာ့္အေပၚထားသည့္ သေဘာထားမ်ားကို ၾကားေနရသည္။ က်ေနာ္ စာေတြကို ေသခ်ာေရးသည္က “ကယမ္းျပည္သစ္ပါတီ”မွ ထြက္လာသည့္ ၂၀၀၀ ေနာက္ပိုင္းမွျဖစ္သည္။ “ေဒါင္းအိုးေ၀ - စာေစာင္” တြင္ ေရးျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိစာအုပ္ သူတို႔ဆီကိုေရာက္သည္။ က်ေနာ္ ေနထိုင္ရာအရပ္သို႔ သူတို႔ပါးလိုက္သည့္ သတင္းစကားေရာက္လာသည္။ “အေသးေလး ေရးတဲ့စာေတြဖတ္ရတယ္။ သေဘာက်တယ္” ပါတီ၊ ေဒသနဲ႔ ကယမ္းလူမ်ဳိးထုတရပ္လံုးကို ဦးေဆာင္မႈေပးေနၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၂ ဦးဆီက ရလိုက္တဲ့ ဒီအမွာစကားဟာ ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး) အတြက္ကေတာ့ တကယ့္အားပါပဲ။
“ျပည္ရန္ေအး”စခန္းက အေနာက္တုိင္းေက်းလက္အိမ္ေလးလို႔ ေဆာက္ထားတဲ့ ဗိုလ္အုိက္ေဒါင္းရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴး႐ံုးေလး ကို လြမ္းပါတယ္။ အဲဒီ႐ံုးေလးနားက ကြင္းျပင္မွာ ခ်ဳိင္းေထာက္ေလးေထာက္ကာေထာက္ကာနဲ႔ စၾကၤန္ေရွာက္ရင္း ပါတီ၊ ေဒသနဲ႔ လူထုအတြက္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာေတြကို စဥ္းစားအေျဖရွာေနတတ္တဲ့ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းကို လြမ္းပါတယ္။ ဒိစခန္းနားက ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ စုေပါင္းေတာင္ယာကြင္းမွာ ဒီအခ်ိန္ဆို ရဲေဘာ္ေတြ ေပါင္းရွင္းေနၾကေရာေပါ့။ ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္အရေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဥကၠဌႀကီးဗိုလ္ေ႐ႊြေအးက ေက်ာင္းသားႏုိင္ငံေရးက လာသူ ကယမ္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းကေတာ့ တကယ့္ကို လူမ်ဳိးစု လယ္သမားေခါင္းေဆာင္ပါ။ အခုေတာ့ သူ ကြယ္လြန္ခဲ့ေခ်ၿပီ။ သူ႔ဘ၀တသက္တာ သူလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္ၾကည့္လ်င္ ေတာ္လွန္ေရး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။
 “ျပည္ရန္ေအး”ေစဖို႔ “ျပည္ရန္ေအး”စခန္းမွာ ႐ံုးဖြင့္ခဲ့သူ ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္း။ သူကြယ္လြန္ေသာ္လည္း သူ႔၀ိဥာဥ္က “ျပည္ရန္ေအး” တြင္ ရွိေနေပလိမ့္မည္။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

ဂ်င္းေဘာင္းဘီ - အျပာ

(၁)

က်ေနာ့္ကို ဗမာမိဘမ်ားမွ ဗမာျပည္မွာ ေမြးသည္။ က်ေနာ္သည္ ဗမာျပည္သား ျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္အသက္ ၄၀ ထဲ ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုထိတုိင္ ပုဆိုး ေကာင္းေကာင္း မ၀တ္တက္။

(၂)
ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကို ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ တြက္ၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ့္အသက္ ၁၄ ႏွစ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ျဖစ္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးဆိုသည္က က်ေနာ့္ အေသြး အသားထဲသို႔ ဒုတ္ဒုတ္ထိ တိုး၀င္သြားသည္။ သမဂၢစိတ္ဓာတ္က တျဖန္းျဖန္း။ တိုက္ပြဲလမ္းကို တိုး၀င္ခဲ့သည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ အခ်ိန္သိပ္မၾကာ။ မိမိကုိယ္ကိုျပန္ၾကည့္ေသာ အခါ မဲနယ္ေတာင္တန္းေပၚက သူပုန္ေက်ာင္းသား။
က်ေနာ္ဟာ ကေလးစစ္သားမ်ားလား။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္ႀကီး ဗိုလ္ဆန္နီေျပာသည့္စကားကို သတိရမိသည္။ “ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့အေျခအေနမိုလို႔ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာေပၚလာတာ။ ဘယ္သူကမွ ကေလးစစ္သားမစုေဆာင္းေပမယ့္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုမွာ ကေလးေတြလည္း “မဆလ” ကို အလိုမရွိခဲ့ တာပဲ။” ျဖစ္ပံုက ေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္ ေက်ာင္းသြားေနတုန္း “မဆလ” က က်ေနာ့္ကုိ ေတာထဲေမာင္းပို႔ ခဲ့သည္ဟု မွတ္တမ္းတင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ပုဆိုးအစမ္း၀တ္စမွာပင္ ေတာခိုခဲ့ရေသာ သူပုန္ေက်ာင္းသား က်ေနာ္သည္ ေတာထဲ ေရာက္သည့္အခါ “ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္” ရဲ႕ စစ္ယူနီေဖာင္းကို၀တ္ရသည္။ ခံုခံုမင္မင္။ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး။ ေသနတ္ - အီေကြ႔မန္႔ - ျခံဳေစာင္ - မိုးကာ - ေက်ာပိုးအိပ္စာၾကည့္တုိက္။ က်ေနာ့္တြင္ ၀တ္စရာ ပုဆိုးမရွိ။ ထိုသို႔ျဖစ့္ ဆယ္စုႏွစ္ တခု ထိတုိင္။
ၿပီးေနာက္ …။ တုိက္ခုိက္ေရးရဲေဘာ္တာ၀န္မွသည္ ဗဟို႐ံုးတာ၀န္မ်ားကို ေရႊ႕ေျပာင္းထမ္းေဆာင္ရသည္။ ျပန္ၾကားေရး - စည္း႐ံုးေရး - သုေတသန။ ပုဆိုးအစမ္း၀တ္ခါစမွာ ေတာခိုလာၿပီး တိုက္ခိုက္ေရးရဲေဘာ္အျဖစ္ ေတာထဲတြင္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ေနထုိင္လာခဲ့သည့္ က်ေနာ့္အေနျဖင့္ ဗဟို႐ံုးတာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခ်ိန္တြင္လည္း ပုဆိုး မ၀တ္ျဖစ္။ ပုဆိုး မ၀တ္တက္ေတာ့။ စစ္ ယူနီေဖာင္း ေဘာင္ဘီမွသည္ အရပ္၀တ္ေဘာင္းဘီသို႔ ေျပာင္းလဲ၀တ္ဆင္ခဲ့သည္။ အရပ္၀တ္ ေဘာင္းဘီကို၀တ္ရသည့္အခါ က်ေနာ္အၾကိဳက္ဆံုးႏွင့္ ယေန႔ထိတုိင္ ခံုခံုမင္မင္ စြဲစြဲျမဲျမဲ၀တ္သည့္ ေဘာင္းဘီက “ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီ။ “ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီကိုက်ေနာ့္အၾကိဳက္ဆံုး။ အဲဒီ “ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီမွာမွ အၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္က “အျပာ”။

(၃)
“ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီ ဆို၍ သတိရစရာတခု ရွိသည္။ သံု႕ပန္း တပ္မေတာ္သားေလးတဦးႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ မ်ား ၾကားမွ “ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီအေၾကာင္း။
က်ေနာ္ “ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္” မွာ ရဲေဘာ္အျဖစ္တာ၀န္ယူစဥ္ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ခဲ့ရၿပီး သမုိင္းေၾကာင္းႏွင့္ စပ္ဆက္ေနသည့္ စခန္းေနရာ ၂ ေနရာရွိသည္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မ်ားေလာက္ဆီက ဖာပြန္ၿမိဳ႕နယ္ သံလြင္ျမစ္တေနရာရွိ “ဒါးဂြင္” ဆိုသည့္ေနရာကို က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားမ်ားက ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္တည္ေထာင္ၿပီးေနခဲ့သည္။ ထုိေနရာကိုလည္း ”ဒါးဂြင္” မွသည္ “ေဒါင္းဂြင္” ဟု အမည္တြင္ေစခဲ့သည္။ ထုိ “ေဒါင္းဂြင္” ဌာနခ်ဳပ္တြင္ က်ေနာ့္ရဲ႕မိခင္တပ္ရင္းျဖစ္သည့္ အမွတ္ ၆၀၁ တပ္ရင္းအတြက္ တပ္တည္ေနရာေပးထားသည့္ ေနရာရွိသည္။ ထိုေပးထားသည့္ တပ္တည္ေနရာသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဂ်ပန္တြင္ စစ္ပညာသင္ၿပီး ယိုးဒယားတြင္ တပ္မေတာ္ဖြဲ႔ကာ ဗမာျပည္ကို၀င္ခဲ့စဥ္က စခန္းခ်ခဲ့သည့္ ေတာင္ကုန္းျဖစ္သည္။
ေနာက္တေနရာက “ေလး၀ါး” စခန္း။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ကို စုေဆာင္းစဥ္က ဗကသ မ်ားအဖြ႔ဲခ်ဳပ္မွ အလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီမ်ားလည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ထုိအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္မ်ားထဲတြင္ ထိုအခ်ိန္က (ဗကသ)မ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သည့္ “ဗိုလ္ရန္ႏုိင္” လည္း အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္မိခင္တပ္ရင္း တပ္တည္ေနရာသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စခန္းတည္ခဲ့သည့္ေနရာျဖစ္သလို “ေလး၀ါး စခန္း” သည္လည္း ထိုအခ်ိန္က ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္ (ဗကသ) မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္ရန္ႏုိင္ စခန္းတည္၍ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို တုိက္ခဲ့သည့္ ေနရာျဖစ္သည္။
ထို “ေလး၀ါးစခန္း”ကို စတင္ဖြဲ႔တည္ခဲ့သည့္သူက ယခု “ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္” တြင္ “ဗဟိုစစ္ေကာ္မရွင္” အတြင္းေရးမွဴးတာ၀န္ယူထားသည့္ “ဗိုလ္ခင္ေက်ာ္” ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခင္ေက်ာ္သည္ ေလး၀ါးစခန္းကို အလကားရခဲ့သည္ မဟုတ္။ တုိက္ပြဲမ်ားျဖင့္ ေလး၀ါးစခန္းကို ရယူခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေလး၀ါးစခန္းတြင္ ေက်ာင္းသားေတြ တပ္စခန္း မခ်ႏုိင္ေရးအတြက္ ရန္သူစစ္အုပ္စုမွ အျပင္းအထန္ ထိုးစစ္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိထိုးစစ္မ်ားကို ၾကံ့ၾကံ့ခံရင္ဆုိင္ၿပီး ေလး၀ါးစခန္းကို တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေလး၀ါးစခန္းကို တည္ေထာင္ခါစ။ တုိက္ပြဲမ်ားျပင္းထန္ေနစဥ္ တခုေသာတုိက္ပြဲတြင္ တပ္မေတာ္သားတဥိးကို လက္ရ ဖမ္းဆီးရမိသည္။ သူတို႔ဘက္က ထိုးစစ္ဆင္၍ တုိက္ပြဲမ်ားျဖင့္ အေျခအေန ႐ႈပ္ေထြးေနေသာ္လည္း လက္ရ ဖမ္းမိသည့္ သံု႔ပန္းတပ္မေတာ္သားရဲေဘာ္ကို မသတ္။ အေစာင့္အေရွာက္မ်ားျဖင့္ ထားသည္။ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တြင္ လက္ရဖမ္းမိသည့္ သံု႔ပန္းတပ္မေတာ္သားမ်ားကို သတ္ရန္ ေပၚလစီမရွိေသာ္လည္း အဆင့္ဆင့္ေသာ တပ္မေတာ္ သားမ်ားၾကား မွားယြင္းသည့္ ၀ါဒျဖန္႔မႈမ်ားေၾကာင့္ သံုပန္းတပ္မေတာ္သားေလးက ေၾကာက္ေနသည္။ သူ႔ကို သတ္လိမ့္မည္ဟုပင္ထင္ေနသည္။ အေစာင့္ရဲေဘာ္မ်ားမွ ထိုသံု႔ပန္းတပ္မေတာ္သားေလးကို သတ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း မည္သို႔ပင္ေျပာေသာ္လည္း သူက သတ္လိမ့္မည္ဟုပင္ ထင္ေနသည္။ သံု႔ပန္းတပ္မေတာ္သားေလးက တငိုငိုတရီရီ။ ထုိအေျခအေနကို အေစာင့္ရဲေဘာ္မ်ားမွ တပ္မွဴးျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ခင္ေက်ာ္ကို တင္ျပၾကသည္။
ဗိုလ္ခင္ေက်ာ္က သံု႔ပန္းတပ္မေတာ္သားေလးကို ထိန္းသိမ္းထားရာသို႔ သြားေရာက္စစ္ေဆးရေတာ့သည္။ ျဖစ္ပံုက ဗိုလ္ခင္ေက်ာ္က တိုက္ပြဲတခုတြင္ ဒါဏ္ရာရ၍ မ်က္လံုးတဖတ္ထုတ္ထားရသည့္လူ။ ဗမာစစ္စစ္။ အသားမဲမဲ ေထာင္ေထာင္ ေမာင္းေမာင္း။ သံု႔ပန္းတပ္မေတာ္သားေလးက ဗိုလ္ခင္ေက်ာ္ကိုေတြ႔သည္ႏွင့္ ငိုေလေတာ့၏။ သံု႔ပန္းတပ္မေတာ္သားေလး ကို အားေပးႏွစ္သိမ့္ရန္သြားသည့္ ဗိုလ္ခင္ေက်ာ္ခမ်ာ ဘာလုပ္ရမည္မသိ။ ထုိသို႔ျဖစ္ေနစဥ္ သံု႔ပန္းေလး၏ အေျပာစကားေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္မ်ားအားလံုးၿငိမ္မိလ်က္သား။
“က်ေနာ့္ကိုသတ္မယ္ဆိုလည္း သတ္ပါဗ်ာ။ မသတ္ခင္မွာတခုေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ တခါမွ “ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီမ၀တ္ဖူးလု႔ိ သတ္မယ္ဆိုလည္း “ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီေလးေတာ့ ၀တ္ပါရေစ။”

(၄)
ယခုအခ်ိန္္မွာ ထိုသံု႔ပန္းေလးက ICRC အစီအစဥ္ျဖင့္ ဥေရာပတေနရာမွာ အေျခခ်ေနထုိင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သူ ၀တ္ခ်င္ေနသည့္ “ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီမ်ားကို ၀တ္၍ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေပလိမ့္မည္။
မၾကာေသးေသာကာလက သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္မွ သူ႔၏မိန္႔ခြန္းတခုတြင္ ေတာတြင္းရဲေဘာ္မ်ားကို ေသနတ္မ်ားအစား လက္ပ္ေတာ့မ်ား ကိုင္ေစခ်င္ေၾကာင္း ထည့္သြင္းေျပာၾကားသြားသည္။ ေကာင္း၏။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္အေတြ႔အၾကံဳ ျဖင့္ သမၼတႀကီးကို အၾကံတခုေပးခ်င္ေနမိသည္။ သမၼတႀကီးအေနျဖင့္ ေတာတြင္းရဲေဘာ္မ်ားအား ေသနတ္မ်ားအစား လက္ပ္ေတာ့မ်ားေပးလိုသည့္ေစတနာကို ႀကိဳဆိုေသာ္လည္း အမွန္တကယ္အေနျဖင့္ သမၼတႀကီးႏွင့္အနီးဆံုး တပ္မေတာ္သား အေယာက္စိတုိင္းကို “ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီတထည္စိ ေ၀ငွေပးေစခ်င္သည္။ သမၼတႀကီးအေနျဖင့္ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို ေပးေစခ်င္သည့္ “ဂ်င္း” ေဘာင္းဘီ၏ အေရာင္က … …
“အျပာ”

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၂၄ - ၆ - ၂၀၁၂