ခ်ဥ္ျခင္း

လြန္ခ့ဲတဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္က ေရးထားတ့ဲ ကဗ်ာေလးပါ က်ေနာ္တို႔တပ္ရင္းက ရဲေဘာ္ေတြစုထုတ္တ့ဲ ကဗ်ာစာအုပ္မွာ ထည့္သြင္း ေဖၚျပခ့ဲဖူးပါတယ္။ အမွတ္တရရွိသြားတာနဲ႔ ဒီမွာ ျပန္တင္ၾကည့္တာပါ

ခ်ဥ္ျခင္း

ေခါက္ျပန္လမ္းေလ်ာက္
စိတ္မွတ္ေမွာက္မွား
လက္ကုိ မ မိ၊ လက္ၾကားကုိၾကည့္
မရိွ။

ရင္မွာႏြမ္း
ပင္ပန္းခံစား
ခ်ဥ္ျခင္းအားေတြ က်ဴိးေပါက္ေခ်ၿပီ
ေတာက္ ... ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္တယ္။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

သူတို႔ စစ္ပြဲက ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္

သူတို႔
စစ္ပြဲက ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။

ဖုံအလူးလူး
သဲတ႐ွပ္ရွပ္
အသံေတြက သဲ့သဲ့
ဒါေပမယ့္ …
မ်က္လံုးေတြကေတာ့ ၀င္းလဲ့။

သူတို႔
စစ္ပြဲက ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္
ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ဆရာကန္႔ဆီလာၾကတယ္
စစ္ပြဲအေၾကာင္းေတြကို ေျပာေနၾကတယ္
ဆရာကန္႔မွာ အလြမ္းေတြနဲ႔ဆိုတာ သူတို႔မသိၾကဘူူး။

ထံုစံအတိုင္းေပါ့
အသက္ေဘးၾကားမွာ ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းတာေတြမွန္သမွ်ဟာ
အဲဒီ အသက္ေဘးက လြတ္တဲ့အခါ ရယ္စရာ ေမာစရာေတြအျဖစ္
ျပန္လည္ေျပာၾကားေနၾက
ဆရာကန္႔မွာ အလြမ္းေတြနဲ႔ဆိုတာ သူတို႔မသိၾကဘူး။

ဆရာကန္႔မွာ အလြမ္းေတြနဲ႔ ဆိုတာ သူတို႔မသိၾကဘူး
ဟိုတခ်ိန္
တိုက္ခိုက္ေရးသမားဘ၀
ေျပာက္ၾကားစစ္ေတြ
ခံစစ္ကုန္းေတြ
၀ုိင္းပတ္ေခ်မႈန္းပြဲေတြ
အလစ္အငိုက္တိုက္ပြဲေတြ
ေရွာင္တခင္တိုက္ပြဲေတြ။

သူတို႔လိုပ
ဟိုတုန္းက ငါတို႔လည္း
စစ္ပြဲတပြဲၿပီးတိုင္း
ရင္ခုန္ရ
ျပန္ေျပာၾက
စၾကေနာက္ၾက
ရယ္ၾကေမာၾက
ေအာင္ပြဲရတဲ့အခါ
အျပစ္တင္သံမွာေတာင္
ဟာသေလးေတြက စိုလို႔။

သူတို႔
စစ္ပြဲက ျပန္လာၾကတယ္
မ်က္လံုးေတြက ၀င္းလဲ့
လြမ္းတယ္ကြဲ႔ အားလံုးကို။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)