အလြမ္းေတြ
ေပါင္းထူလြန္းတဲ့ ယာခင္းပါကြဲ႕။
အမုန္းေတြ၊
ဒါဏ္ရာေတြကိုသာ
တသက္တာ
စားသံုးခဲ့ရသူျဖစ္လို႔မို႔
ကုိယ့္၀တ္စံုစာ
အနီေရာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
(ဒါေပမယ့္
…. အဲဒီအနီေရာင္ဟာ
ကုိယ့္ဒါဏ္ရာ
ဒါဏ္ခ်က္ေတြထဲက
စိမ့္ထြက္လာတဲ့
ေသြးေတြပါကြယ္။)
အခ်စ္ရယ္
….
တကယ့္
တကယ္ ကိုယ္ခ်စ္တာက - အျပာ။
အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက
ေသနတ္သံေတြ ၾကားေယာင္
ကိုယ့္ႏုိင္ငံ
ေတာင္ယာထဲက ေသြးေတြကို ျမင္ေယာင္
ကိုယ့္ရင္ထဲက
အမွတ္တကယ္အတၱေတြကို
ေယာင္လို႔ေတာင္
ေဖၚျပခြင့္မရခဲ့။
ေနစၾကာသဋာ
အဖြဲ႔အစည္းထဲက
သက္ရွိေတြေနတဲ့
ကမၻာၿဂိဳလ္တဲ့လား
မီးခိုးမဆံုး၊
မိုးမဆံုး ယမ္းေငြ႔ေတြ ဖံုးလႊမ္း
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းရာ
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးရပ္၀န္း။
တရိစာၦန္ေတြက
တိရိစာၦန္ကိုသတ္
တိရိစာၦန္က
လူကိုသတ္
လူက
တိရိစာၦန္ကိုသတ္
လူက
လူကိုသတ္
ကမာၻႀကီးလံုးတယ္ဆိုတာ
ဒါကိုမ်ား
ေျပာတာလား။
လက္တီက်ဴ႕၊
ေလာင္တီက်ဴ႕ေတြနဲ႔
ထိမ္းခတ္ခံထားရတဲ့
အက်ဥ္းသားေတြပါကြယ္။
ကုိယ္တုိင္မွာကလည္း
အေနမွန္
အေရျပားေတြေအာက္က
ဧကန္တရားေတြ
ထူးခတ္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသား
အခိုးေငြ႕ေတြမ်ားလြန္းလို႔ထင္ရဲ႕
အိုဇံုးလႊာ
ေပါက္ျပဲသြားရတယ္တဲ့
ကူးစက္ေရာဂါေတြ
ထင္တာထက္ မ်ားျပားေနတယ္။
ႏွစ္ဆယ့္တရာစုမွာ
ေရရွားပါးမႈ
အႏၱရယ္ရွိသတဲ့
ရင္ေတြ
ပူလိုက္တာ။
အလြမ္းေတြ
ေပါင္းထူလြန္းတဲ့ ယာခင္းပါ
ဗံုးေပါက္ကြဲသံေတြနဲ႔
ျခားနားစြာ
ခ်စ္ရသးေတြရဲ႕
ရင္ခုန္သံကို ၾကားနာခ်င္တယ္။
အခ်စ္ရယ္
….
တကယ့္
တကယ္ ကိုယ္ခ်စ္တာက - အျပာ။
ညိဳထက္
(လမ္းသစ္ဦး)
No comments:
Post a Comment