အစၨ်တၱ အစီရင္ခံစာ

အလြမ္းေတြေပါင္းထူလြန္းတဲ့ ယာခင္းပါကြဲ႔။

အမုန္းေတြ၊ ဒါဏ္ရာေတြကိုသာ
တသက္တာ စားသံုးခဲ့ရသူျဖစ္လို႔မို႔
ကုိယ့္၀တ္စံုဟာ အနီေရာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
(ဒါေပမယ့္ … အဲဒီအနီေရာင္ဟာ
ကုိယ့္ဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္ေတြထဲက
စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေသြးေတြပါကြယ္။)

အခ်စ္ရယ္ …
တကယ့္တကယ္ ကုိယ္ခ်စ္တာက - အျပာ။

အေရွ႕အလယ္ပုိင္းက ေသနတ္သံေတြ ၾကားေယာင္
ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ေတာင္ယာထဲက ေသြးေတြကို ျမင္ေယာင္
ကုိယ့္ရင္ထဲက အမွန္တကယ္အတၱေတြကို
ေယာင္လို႔ေတာင္ ေဖၚျပခြင့္မရခဲ့။

ေနစၾက၀ဌာအဖြဲ႔အစည္းထဲက
သက္ရွိေတြေနတဲ့ ကမာၻၿဂိဳလ္တဲ့လား
မီးခိုးမဆံုး၊ မိုးမဆံုး ယမ္းေငြ႔ေတြဖံုးလႊမ္း
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းရာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးရပ္၀န္း။

တိရိစာၧန္က တိရိစၧာန္ကိုသတ္
တိရိစၧာက လူကိုသတ္
လူက တိရီစၧာန္ကိုသတ္
လူက လူကိုသတ္
ကမာၻႀကီးလံုးတယ္ဆိုတာ
ဒါကုိမ်ားေျပာတာလား။

လက္တီက်ဴ႕၊ ေလာင္တီက်ဴ႕ေတြနဲ႔
ထိမ္းခတ္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြပါကြယ္။
ကုိယ္တိုင္မွာကလည္း
အေနမွန္ အေရျပားေတြေအာက္က
ဧကန္တရားေတြ ထူးခတ္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသား
အခိုးအေငြေတြမ်ားလြန္းလို႔ထင္ရဲ႕
အိုဇံုးလႊာေပါက္ၿပဲသြားရတယ္တဲ့
ကူးဆက္ေရာဂါေတြ ထင္တာထက္ မ်ားျပားေနတယ္။
ႏွစ္ဆယ့္တရာစုမွာ
ေရရွားပါးမႈအႏၱရယ္ရွိသတဲ့
ရင္ေတြပူလိုက္တာ။

အလြမ္းေတြ ေပါင္းထူလြန္းတဲ့ယာခင္းပါ
ဗံုးေပါက္ကြဲသံေတြနဲ႔ျခားနားစြာ
ခ်စ္ရသူေတြရဲ႕ ရင္ခံုသံကို ၾကားနာခ်င္တယ္။
အခ်စ္ရယ္ …
တကယ့္ တကယ္ ကုိယ္ခ်စ္တာက - အျပာ

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)