ဒီလက က်ေနာ့္သားေမြးတဲ့ လ ပါ။ အေဖ့ကုိ သတိရသြားလို႔ က်ေနာ္ ၂၀၀၀ ေလာက္က ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဒီကဗ်ာကို ေဒါင္းအိုးေ၀ရဲ႕ ၀ထၳဳတိုတပုဒ္ထဲမွာ ထည့္သံုးထားတာေတာ့ရွိပါတယ္။ သီးျခားကဗ်ာအျဖစ္တင္တာကေတာ့ ဒါ ပထမဆံုးပါ။ ၁၉၉၇ မွာ အေဖဆံုးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္ အေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရးခရီးစဥ္ထြက္ခဲ့တဲ့ ထိုးစစ္ခရီးစဥ္အတြင္း ပ်ဥ္းမနား အေရွ႕ဖက္ ေတာင္ေတြေပၚမ်ာပါ။ က်ေနာ္ အေဖဆံုးေၾကာင္း သိတာကေတာ့ ၂၀၀၀ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမအပုဒ္က (၁၉၉၄) က်ေနာ့္ေမြးေန႔ မွာ ေရးခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအပုဒ္ကေတာ့ အေဖဆံုးေၾကာင္းၾကားတဲ့ ၂၀၀၀ မွာေရးခဲ့တာပါ။ အမွတ္တရေလးတင္ထားခ်င္လို႔ပါ။
အေဖ
၁
ေလာကဓံ႐ိုင္း
ေလၾကမ္း လႈိင္းထန္
ေက်ာက္ဆူးရန္ၾကား
ေဖာက္လမ္းမထင္၊ သမုဒ္ျပင္၌
ပ့ဲဦးညြန္ႏွင္ မာလိန္ရွင္။
၂
မာလိန္မွဴးမဲ့
ကမ္းေ၀းခဲ့ၿပီ
ေႂကြးေဟာင္းအသို႔ဆပ္မည္နည္း။
၁၁၊ ၇၊ ၂၀၀၀
ထင္းခုတ္စားၾကတယ္
6 years ago
1 comment:
အစ္ကုိေရ့..ခုေတာ့ ကိုယ္တုိင္က မာလိန္မွဴးျဖစ္ေနျပီပဲေလ..။
Post a Comment