Sunday, May 31, 2015

အတိတ္မ်ား

လွမ္းလာတဲ့ေျခလွမ္းေတြဟာ သိမ္ေမြ႔လြန္းတယ္။

ဘ၀ေတြ ပံုေအာၿပီး လွမ္းခဲ့ၾကတဲ့ ပဲ့တင္သံေတြ
ပန္းခ်ီေတြ ….
ကဗ်ာေတြ ….
သီခ်င္းေတြ ….
သရုပ္ေဖာ္မႈ အႏုပညာေတြ ….။

အိပ္မက္ ျမစ္ကမ္းပါးထက္မွာ
တေမွ်ာ္တေခၚ ေငးေမာရင္း
အေတြးေတြကို ရြက္လႊင့္ေနမိ
လေရာင္စမ္းတဲ့ ေရလႈိင္းၾကက္ခြပ္ေတြကို
(ထို႔အတူ)
မိုးေရစက္ေတြထိက်လို႔ လြင့္ဖြာက်လာတဲ့ လမ္းမေတြကို
(ထို႔အတူ)
၀ါၾကင့္ၾကင့္ လမ္းေဘးမီးေရာင္ေအာက္က စင္းစင္းလဲေလွာင္းေနတ့ဲ
ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ ကတၱရာလမ္းမမ်ား
ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မ်ား
ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ ေတးသီခ်င္းမ်ား။

လြမ္းေမာဖြယ္ ….
ကုကၠိဳပင္တန္း
ခေရပန္းႏွင့္
ေညာင္ညိဳပင္ရိပ္
စက္ဘီးစီးေနၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ညေနခင္းေတြ။

တို႔အတူ ဂစ္တာတီးခဲ့ၾကတယ္
တို႔အတူ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ခဲ့ၾကတယ္
တို႔တေတြ ပတ္၀န္းက်င္ကိုေမ့ၿပီး ျငင္းခုန္ခဲ့ၾကတယ္
တို႔အတူ ဘ၀ - အလွ - ရသ ေတြကို ရွာေဖြခဲ့ၾကတယ္။

ေန႔စဥ္ စကားပြင့္ေတြကို ေကာက္ယူခဲ့သလိုမ်ဳိး
အခ်စ္ေတြကို ေကာက္ယူခ့ဲတဲ့ေန႔ေတြ
အခုအခ်ိန္အထိ ပြင့္ေ၀။

အခ်စ္ေရ ….
အတိတ္ေတြရဲ႕ ျမားခ်က္ေတြဟာ
ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲ သိမ္ေမြ႔စြာ စိမ့္၀င္လာခဲ့ၿပီ
ကြယ္ ….
လမ္း အသြယ္သြယ္
ဘ၀ အသြယ္သြယ္
အခ်စ္ အသြယ္သြယ္။

ရင့္မာတဲ့ တမ္းတမႈေတြဟာ
ေျခသံမေပးပဲ
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကတယ္
အကုန္အစင္ ပံုေအာထားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြနဲ႔။

ငါ့ကေတာ့ …. အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။

သူ အခါတရာလြမ္းရင္ တေခါက္ေလာက္ေတာ့ သတိရေစခ်င္ခဲ့သတဲ့
ငါ …. အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။

တိတ္တိတ္ေလး ၾကိတ္ၿပီး ခ်စ္ခဲ့ဖူးသလားတဲ့
ငါ …. အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။

ကဗ်ာေလးေတြေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့သားပဲတဲ့
ငါ …. အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။

နင္ ငါ့ကို မေမ့လိုက္ပါနဲ႔ဟာတဲ့
ငါ …. အမႈမဲဲ့ အမွတ္မဲ့။

ဆယ္လမြန္ငါး ျပန္လာမယ့္ ေရဆန္လမ္းမွာ သီတင္းကၽြတ္ခ်င္သတဲ့
ငါ …. အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။

ခရမ္းျပာခ်စ္သူေရ ….
အဲဒီ ပါးခ်ဳိမ့္နဲ႔ အျပံဳးလွလွေလးကို ဒုတ္ဒုတ္ထိျမင္ခဲ့ရတာေတာင္မွ
ငါ …. အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။

ေရႊေရာင္နာရီေလးကုိလည္း ေတြေတြေငးေမာ
(တကယ္တမ္းေတာ့)
ငါ …. အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။

မာနေတြ ေၾကြက်လို႔ တမ္းတမ္းတတ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့သူ
ပန္းကမာၻ
ငါ …. အမႈမဲဲ့ အမွတ္မဲ့။

က်ေနာ္က လမ္းေဘးမွာ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ေတးခ်င္းေတြ ဟစ္ေၾကြးေနခ်ိန္
ပစၥည္းမဲ့ဆန္လွတဲ့ အိမ္ေလးထဲက ေငးေမာနားေထာင္ေနတက္သူ
ငါ …. အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။

ႏွစ္ကာလေပါင္းမ်ားစြာ ခ်စ္ခ့ဲရသူ
အေ၀းက ႏွင္းဆီျဖဴ
တပြင့္တည္း ပန္ခ်င္ခဲဲ့ၾကတယ္
ငါ …. အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။

ေထာင္ထားျခားနားျခင္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနခဲ့သူရဲ႕
အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ေတြဟာ
ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္ထဲက ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္ရမၼက္ေတြ
တမ္းတမ္းတတ အတန္းေဖာ္ငယ္သူငယ္ခ်င္း ခ်စ္သူမေလး
သခ်ာၤ အတြက္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြ
တခန္းတည္း တတန္းတည္း အညံ့ျခင္းပါ တူခဲ့ၾကတာေတြ
ေက်ာင္းသြားခ်ိန္တုိင္း ကုကိၠဳလ္ပင္တန္း ေရကန္လမ္းမွာ ေၾကြက်ခဲ့တဲ့ သူမရဲ႕ ေျခလွမ္းအမွားေတြ
အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ ေက်ာင္းဆင္း ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေတြ
စက္ဘီးဘားတန္းထက္က သမင္လည္ျပန္အၾကည့္ေတြ
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ….
ေက်ာင္းေျပးခ်ိန္ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ အိမ္ယာေတြ
ဂစ္တာထမ္း
လမ္းသလား
ဆံပင္ရွည္ရွည္ထားခဲ့တဲ့ ပုလဲစပါယ္ေန႔ရက္ေတြ
ဆံသဆုိင္အေဟာင္းေလးထဲက ေငးေမွ်ာ္မႈေတြ ေဒါမနႆေတြ
ပရဟိတ ယက္ကန္းရုံဘက္က စည္းခ်က္မမွန္တ့ဲ ေျခလွမ္းနဲ႔ အမွတ္မထင္ေတြ႔ဆံုမႈေတြ
အကြယ္အဖံုးရွိမွ ေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ့တာေတြ
တို႔ခ်စ္ေမာင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေန ထုိင္ေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ့ရတဲဲ့ ခ်ာလီထီးေလးတလက္
ရင္ခြဲ႐ံုလမ္းၾကားက ျဖတ္သြားျဖတ္လာ မ်က္ေစာင္းေတြ
က်ေနာ့္ဆႏၵအတြက္ သူ႔၀တ္လႊာေတြ ဖြင့္ျပဖို႔ ၀န္မေလးခဲ့တာေတြ
ရွမ္းေတာင္တန္းရဲ႕ နီလြင္မႈွႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမႈေတြ
သီတာေဒ၀ီရဲ႕ ႐ုပ္ပံုလႊာကိုျမင္မိရာက စြဲလမ္းခဲ့သလိုမ်ဳိး
သေဘၤာကုန္ခ်ိန္ထိ ဖြင့္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးထဲက ထြက္က်လာတက္တဲ့
ဂါ၀န္ေလးတဖားဖားနဲ႔ အမွတ္မထင္ၾကည့္သြားခဲ့တဲ့ အၾကည့္ေတြ။

ပုခုန္းခ်င္း ေခါင္းအပ္လို႔ အိပ္ခဲ့တဲ့အထိ ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အိမ္
က်ေနာ့္္ရဲ႕ စားအိမ္ ေသာက္အိမ္
က်ေနာ့္အတြက္ စာအုပ္ေတြ အသိုက္ဖြဲ႔ထားတဲ့အိမ္
ကက္ဆက္မရွိတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေတးခ်င္းေတြနားေထာင္တဲ့ ေနရာ
ညီမေလးေရ ….
လြမ္းတယ္ကြဲ႔
မင္းလည္း ငါ့အတြက္ ဟင္းလ်ာေတြခ်က္ခဲ့ဖူးမယ္ထင္ရဲ႕။

ေအာ္ ….
မနက္ေစာေစာေရာက္တုိင္း
ေၾကာင္လွ်ာပြင့္ေတြ ေကာက္ခဲ့တယ္
ပန္းပဲဖိုက ဖိုထိုးသံလို မီးလွ်ံတရဲရဲရင္ခုန္သံေတြ
အမွန္တကယ္ရွိခဲ့တယ္တဲ့လား
ကြယ္ ….
တကယ္ေတာ့ ….
အဲဒီေလာက္အထိ အခ်စ္ေတြက တံခြန္ထူေနလိမ့္မယ္လို႔
ဘယ္ေတြးမိခဲ့မွာလည္း။

လြမ္းေမာစရာေကာင္းလိုက္တာ
အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္သည့္တိုင္ အခုိင္အမာသိမ္းဆည္းထားခဲ့တဲ့
လြယ္အိပ္နီေလးတလံုး
ဂစ္တာတလက္
အျပာေရာင္ ဂ်င္းဂ်က္ကက္ေလးတထည္
အျပာေရာင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေလးတထည္
ေခါက္ထီးတလက္
က်ေနာ့္အမည္ေရးထိုးထားတဲ့
ေဂၚဂီရဲ႕ အေမ
ကြန္ျမဴနစ္ေၾကျငာစာတမ္း
ေခတ္ေပၚကဗ်ာရွည္သံုးပုဒ္
သံုးေယာက္ ေကာင္းကင္
…… …… …… ……
…… …… …… ……။

အျမဲတမ္း သုန္သုန္မႈန္မႈန္နဲ႔
တၿမိဳ႕လံုးကို အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ေလွ်ာက္သြားတက္တဲ့
ခပ္ေပေပ ခပ္ေတေတ ေကာင္ေလးတေယာက္
ပစၥည္းမဲ့ေဒါသေတြ သိပ္မ်ားတဲ့ ေကာင္ေလးလို႔
သူမတို႔တေတြရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေပးျခင္းခံခဲ့ရသူ။

ေျပာၾကတယ္
အေ၀းေရာက္ ဘီလူးတေကာင္ရဲ႕ အလြမ္းကို  သီဖြဲ႔ထားတဲ့
မာဃေဒ၀ ကဗ်ာကို ရြတ္ဆိုျပလိုက္ခ်င္ၾကသတဲ့
အဲဒီကဗ်ာေလးဟာ တို႔ဘ၀နဲ႔အတူ အသားက်
က်ေနာ္က
ေခတ္ရဲ႕ေခၚရာ လိုက္ပါသြားခဲ့တယ္
ၿမိဳ႕ငယ္ေလးရဲ႕ အေပ်ာ္တမ္း တီး၀ုိင္းနဲ႔အတူ
ဆီမီးေတြ ျမိဳင္ဆုိင္ေနတဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔။

အၾကီးရဲ႕ ေျမပံုေလးကိုထားခဲ့တယ္
လမ္းသစ္ဦးဆိုတဲ့ စာဖတ္၀ုိင္းကို ထားခဲ့တယ္
ခရမ္းျပာ အပ်ဳိမသို႔ တမ္းခ်င္းဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ထားခဲ့တယ္
ကမၼဇေလရဲ႕ ရင္ခုန္သံမ်ားဆိုတဲ့ စုေပါင္းလက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ေလးကို ထားခဲ့တယ္
ေဖာင္တိန္ေလးတေခ်ာင္းကိုထားခဲ့တယ္
အခ်စ္ေတြကိုထားခဲ့တယ္
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ထားခဲ့တယ္
ေလဆိုင္ဆံုလို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြကို ထားခဲ့တယ္
က်ေနာ္ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မ၀င္စားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြကို ထားခဲ့တယ္
မွတ္စု အတိုအထြာေတြကို ထားခဲ့တယ္
ကဗ်ာေလးေတြ ထားခဲ့တယ္
အျပန္႔ျပန္႔ အက်ဲက်ဲ။

မဲနယ္ေတာင္တန္းေပၚက ေတာ္လွန္ေသာေက်ာင္းသား
ေရွ႕ၾကည့္ - သတိ - သက္သာ မွသည္
အေျခခံေဒသ ထုိးေဖာက္တဲ့အထိ
ရွမ္း
ပအို႔၀္
ကရင္နီ
ကရင္
ေဒါင္းဂြင္
အထူးေဒသ
ကယမ္း
ထိုမွသည္ ….
၀ိေရာဓိလြင္ျပင္။

ယံုၾကည္ခ်က္္ကိုထမ္းလို႔
တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကုိင္ရင္း
စည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကိုင္ရင္း
အ၀ါေရာင္ပန္းကေလးက
ယိမ္းခါ ႏြဲ႔ခါ ပြင့္လာခဲ့တယ္
ေတာင္ေပၚသူေလးေရ …. ဆရာမေလးေရ
ဒီရင္မွာေလ မိုးဖြဲ မိုးဖြဲေလးရြာေစြ။

အတိတ္ေတြက တေမွ်ာ္တေခၚ
သူပုန္ေမွာ္ေအာင္ဖို႔အတြက္ တဘ၀လံုး ပံုေအာခဲ့သူအတြက္
တဘ၀လံုး ပံုေအာၿပီး ခ်စ္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေတြ
ရင့္မာစြာ။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

၃၁ - ၅ - ၂၀၁၅

Wednesday, May 27, 2015

ေတာင္ယာ

ငါ့ဘ၀ကြင္းျပင္တခုလံုးကုိေတာင္
ရွာေဖြေတြ႔ရွိခြင့္မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္
အျမစ္တြယ္ဆုတ္ကုိင္
လႊမ္းမိုးဖိစီးထားတဲ့
သစ္ပင္ၾကီးေတြကို
အတံုးအ႐ံုးခုတ္ခ်လိုက္။

သင္း (ဒင္း) တို႔ကို မီးတိုက္လိုက္ၾက
ဟုန္းဟုန္းလိမ့္လိမ့္ မီးတိုက္လိုက္ၾက
သူတို႔ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ဘ၀
မဲနက္မႈေတြ
ၿပီးေတာ့ … ျပာပံုဘ၀ က်တဲ့အထိ မိးတိုက္လိုက္ၾက။

ၿပီးရင္ …
ငါဟာ
လူသားအားလံုးအတါက္
စပါပင္ … စိမ္းလဲ့
            ၀င္း၀ါ
ရင္တခြင္လံုး ရိတ္သိမ္းခြင့္ေပးမယ့္သူပါ။


ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

၀ိေရာဓိအခ်စ္

သၾကၤန္မွာ
ေရမစိုတဲ့အခါ
လြမ္းရတာေတြနဲ႔ ေထာင္းေထာင္းေၾက။

ေရမစိုတဲ့သၾကၤန္ေတြနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးခဲ့ဖူးတယ္
စစ္ေျမျပင္ေက်းလက္မွာ။

“ရွားပါးပြင့္ေပါက္
ေတာပိေတာက္ကို
ဘားတိုက္ေဆာက္ဖို႔ခုတ္လိုက္ၿပီ။” လို႔လည္း
တို႔မွတ္ခဲ့ဖူးတယ္
စစ္တန္းလ်ားေက်းလက္မွာ။

တူးပုိ႔ေတးသံနဲ႔
ေရေတြ … ေရေတြ စိုကုန္ၿပီဆိုတဲ့ သၾကၤန္မွာေပါ့
ပုတက္စာေတြ လိုက္ခ်ဳိးၾက
ဥသွ်စ္ရြက္ေတြ လုိက္ဆြတ္ၾက
ခါခ်ဥ္ဥေတြ လိုက္ဖြတ္ၾက
ျမင္းခြာရြက္ေတြ လိုက္ႏႈတ္ၾက
ပုရစ္ေတြ လိုက္တူးၾက
ပုဇင္းရင္ကြဲေတြ လိုက္ဖမ္းၾက။

ေႏြေခါင္ေခါင္
ေရေခါင္ေခါင္မွာ
ရန္နဲ႔ငါ
က်ဥ္ဆန္ေတြ ေလာင္းခ်ၾကဖို႔
ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ
မ႑ပ္ထိုးၿပီး ေစာင့္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။

ေရမစိုတဲ့သၾကၤန္
သံလြင္
ေသာင္ရင္း
ေသာက္ေရခပ္
ပြန္ေခ်ာင္း
ေပါင္းေလာင္းေခ်ာင္းေတြထဲ
ခုန္ခုန္ခ်ၾက
အဲဒီလိုနဲ႔ ေက်နပ္ခဲ့ၾကရ။

လူထုကိုမွီခိုက
ေတာ္လွန္စစ္ႏႊဲရမွာ။

သၾကၤန္မွာေရမစိုစဥ္က
တခုခုကိုလြမ္းခဲ့ၿပီး
အခုေတာ့
ေရမစိုတဲ့သၾကၤန္ေတြကိုပဲ
ျပန္ျပန္လြမ္းေနရ
ေတာင္ယာေက်းလက္က ေရမကစားတက္ဖူးေလ။

သားေရ …
မင္းရဲ႕ ေရေသနတ္ေလးနဲ႔
မပစ္လိုက္ပါနဲ႔
အေဖ့တကုိယ္လံုး
အလြမ္းေတြ ရႊဲရႊဲစိုကုန္မွာစိုး။


ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

ေမာ္ကြန္းမ်ား

စေနရဲ႕ေက်ာကုန္းေပၚ ပစ္တင္ထားတဲ့ ကဗ်ာကိုပဲ
လြမ္းေနမိေတာ့တယ္။

ဘ၀ဆိုတာ တိုက္ပြဲဆိုရင္ေတာင္
ဒီတုိင္းျပည္က ဘ၀ေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲဟာ
တိုက္ပြဲပူ။

ဂုဏ္ယူစရာခ်ည္းပဲ။

ေျပာရဦးမယ္
ရွင္ႀကီးေဂါတမလည္း ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ျဖတ္ခဲ့ရတာပဲ။

အရွိအတိုင္းပါပဲ
ျဖတ္သူေတြရွိမယ္
ရပ္သူေတြရွိမယ္။

ဘ၀တခုလံုးအတြက္
ဂုဏ္သိကၡာသရဖူ ျပန္တိုက္ယူရမယ့္ကိစၥမွာ
စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ
ဘယ္ဟာေတြ အလကားရဖူးသလဲ။

သခၤါရဓမၼကို သိတယ္
ရွင္ႀကီးေဂါတမသာ
ဒုကၠရ စရိယာက်င့္တုန္း
ငါအေရးနိမ့္ေနၿပီလို႔ ေတြးခဲ့မိရင္ …။

တံခါးကို ေခါက္ေလာ့ ပြင့္လိမ့္မည္
သမၼာက်မ္းစာကဆိုတယ္
ေဂ်းဇက္ဟာ
တဦးခ်င္းေသေပမယ္
တပြဲလံုးႏုိင္ခဲ့တယ္။

တကယ္အျဖစ္အပ်က္ပါပဲ
လမ္းမေလ်ာက္သူ ဘယ္ကိုမွမေရာက္ဘူး။


ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

ေထာက္လွမ္းေရး ေဘာလံုးပြဲ

ဘ၀တပါးသို႔ ေျပာင္းသြားေလသူ ညြန္႔ညြန္႔တုိ႔ သနပ္ခါးလိမ္း၊ ပန္းပန္ၿပီး ဓာတ္ရွင္မင္းသားလုပ္ေနသည့္ အခါသမယတြင္ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္တည္း။

အသင္စာ႐ႈ႕သူအား အတူးႏွင့္ ဦးစြာ မိတ္ဆက္ေပးဦးအံ့။ အတူးက တမီးလ္လူမ်ဳိး၊ ခရစ္ယာဥ္ဘာသာ၀င္။ အႏွီးအတူးကား အလုပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္သူမဟုတ္။ ၁၀၉၊ ၁၁၀။ အတူး ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္သည္ကား သူ႔အေဖ ေစ်းထဲမွာ ဖြင့္ထားသည့္ က်ဴလီယာဆိုင္ကို အေမျဖစ္သူ ခ်က္ျပဳတ္ခူးခပ္ ထည့္ေပးလိုက္သည့္ ထမင္းခ်ဳိင့္ကို သြားပို႔သည့္ အလုပ္သာလ်င္ျဖစ္၏။ ထမင္း သြားပို႔တိုင္းလည္း ေစ်းနားမွ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ တေမ့တေမာ ထိုင္တတ္သည့္ အတူးတည္း။ သို႔ဂလုိ အတူးတေယာက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ၿပီဆိုတိုင္း အေၾကာင္းေပါင္းစံုကို ေဟာင္ဖြာ၊ ေဟာင္ဖြာနဲ႔ ေျပာတတ္သည္လည္း တဖံု။
တေန႔သ၌ ထမင္းပို႔ၿပီးေသာ အတူးတေယာက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ေရာလာေလ၏။ ပြားဖက္ေတာ္မ်ား ေပၚမလာ၊ အေမွ်ာ္ၾကာလာသျဖင့္ ေကာင္တာမွာ ၀ပ္လ်က္စံပါယ္ေနရွာေသာ တေနတာ အလိမ္အညာ စုစည္းခ်က္ဟု ေခၚေသာ္ရသည့္ ျမန္မာ့မလင္းသတင္းစာႀကီးအား ယူ၍ ဖတ္လိုက္မိ၏။ ဤကား အကုသိုလ္ ကိုယ္ထင္ျပျခင္းတည္း။

အၾကင္သတင္းစား၌ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီကို ခ်ဳိးခ်ဳိးဖဲ့ဖဲ့ ဆဲေရးထားသည့္ ေဆာင္းပါးကိုဖတ္မိၿပီး အတူးရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အန္အယ္လ္ဒီပါတီဟာ လူထုပါတီျဖစ္ေၾကာင္း၊ န ၀ တ သာလ်င္ နေ၀တိမ္ေတာင္ေကာင္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း သို႔ဂလိုေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ပြားလိုက္၍မွ မၾကာ၊ လြယ္အိပ္ကိုယ္စီလြယ္ထားသည့္ လူႏွစ္ေယာက္ အတူးနားေရာက္လာၿပီး သူတို႔ႏွင့္လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚသြားေလသတည္း။ အၾကင္ေန႔မွစ၍ အတူး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို မေရာက္ေတာ့။ ၁၅ ရက္ေလာက္ၾကာမွ အတူးသတင္းကို ၾကားရသည္ကား “အတူး ေဆး႐ံုတတ္ေနရၿပီ”

အထူးအဆန္းဆို ၀ါသနာပါသည့္ ေမာင္ကန္႔လန္႔တို႔ ေဆး႐ံုအထိလိုက္ၿပီး အတူးနဲ႔ အင္တာဗ်ဴး လုပ္ပါေတာ့ တယ္။

အတူးေျပာတာေတြကေတာ့ …

“အႏွီး ေခၚေဆာင္သြားသည့္ လူစိမ္း ၂ ဦးမွာ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိအား ေထာက္လွမ္းေရး သီးသန္႔ အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ ၁၄ ရက္ခန္႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေၾကာင္း၊ အၾကင္အရပ္၌ မည္သူမွ်မရွိပါေၾကာင္း၊ မိမိ အား မည္သူမွ်လည္း စကားစျမည္လာေရာက္ ေျပာဆိုျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ မနက္စာ - ညစာအား လူတစံုတေယာက္မွ မွန္မွန္လာပို႔ေၾကာင္း၊ မိမိအား ဘဇာ့ေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ထားသည္ကို မိမိမွ သိလိုသျဖင့္ ေမးေသာ္လည္း တစံုတရာ ဖြင့္ဟေျပာဆိုျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ သို႔ကလို ျဖစ္သျဖင့္ မိမိမွ ထိုသူအား ဆဲဆိုေသာအခါ မည္သည္မွ်မေျပာမဆိုပဲ ခါးပတ္ခၽြတ္ကာ ႐ိုက္ႏွက္၍ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားပါေၾကာင္း၊ ဤသို႔ျဖင့္ ၁၄ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ သေကာင့္သား ေထာက္လွမ္းေရး ၅ ဦး ေရာက္ရွိလာပါေၾကာင္း၊ မိမိအား “အိမ္ျပန္ခ်င္ၿပီလား”ဟု ေမးပါေၾကာင္း၊ မိမိမွလည္း ႐ိုးသားစြာျဖင့္ “ျပန္ခ်င္ၿပီ”ဟု ေျဖၾကားလိုက္ပါေၾကာင္း၊ သေကာင့္သား တဦးမွ “မင္းေဘာလံုးကန္တတ္သလား” ဟု မဆီမဆိုင္ေမးပါေၾကာင္း၊ မိမိအေနျဖင့္လည္း ႐ိုးသားစြာျဖင့္ “ကန္တတ္ပါတယ္” ဟု ေျဖဆိုခဲ့ေၾကာင္း၊ ထိုေရာအခါ သေကာင့္သားမ်ားမွ ေဘာလံုးကြင္း ကဲ့သို႔ ျပင္ဆင္ထားေသာ ကြင္းတခုထဲသို႔ မိမိအား ေခၚေဆာင္သြားေၾကာင္း၊ သေကာင့္မ်ားမွ “ဂိုးတိုင္ထဲသို႔ ေဘာလုံး၀င္ေအာင္ ကန္ႏုိင္ပါ့မလား” ဟု ေမးေၾကာင္း၊ ဂိုးတိုင္အက်ယ္ႀကီးထဲသို႔ သိပ္မေ၀းေသေနရာမွ ေဘာလံုးကုိ ကန္သြင္းရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “ကန္သြင္းႏုိင္ပါတယ္”ဟု မိမိမွ ေျဖဆိုမိပါေၾကာင္း။ မိမိအား ကန္သြင္းေစပါေၾကာင္း။ မိမိမွ ကန္သြင္းလိုက္ေၾကာင္း၊ ေဘာလံုးသည္ ဂိုးတုိင္ထဲသို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ပင္ ၀င္ေရာက္သြားပါေၾကာင္း၊ သေကာင့္သားမ်ားမွ “ဒီေလာက္နီးနီးေလးကေနၿပီး ဒီေလာက္ဂိုးအက်ယ္ႀကီးထဲ ကန္သြင္းေတာ့ ၀င္တာေပါ့ကြ၊ မင္းမ်က္စိကို အ၀တ္စီးထားရင္ ကန္လို႔၀င္ပါမလားဟု” စကားနာထိုးေၾကာင္း၊ မိမိမွလည္း “ရပါတယ္”ဟု ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ ေျဖဆိုခဲ့ေၾကာင္း၊ သေကာင့္သားတဦးမွ မိမိမ်က္စီအား အ၀တ္စည္း ေပးပါေၾကာင္း၊ မိမိအေနျဖင့္ ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း မည္သည့္အေနအထားမွျဖစ္ေစ မိမိကန္သြင္းလိုက္သည့္ ေဘာလံုးသည္ အႏွီး ဂိုးတိုင္ထဲသို႔ ၀င္ကို ၀င္ရမည္ဟု ႐ိုးသားစြာ ယံုၾကည္မိပါေၾကာင္း၊ ထုိ႔အျပင္ ေဘာလံုးကန္ၿပီးလ်င္ ျပန္ရမည္ဆိုသျဖင့္လည္း ႐ိုးသားစြာ ၀မ္းသာမိပါေၾကာင္း၊ သေကာင့္သားတဦးမွ “ကန္” ဟု ေအာ္လိုက္ပါေၾကာင္း၊ မိမိမွလည္း ၀မ္းသာျခင္း ႀကီးစြာျဖင့္ အားရပါးရ ကန္သြင္းလိုက္ရာ ယခုကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားပါေၾကာင္း” အတူးမွ ရွင္းလင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။

အသို႔နည္း။ မ်က္စီအ၀တ္စည္းၿပီး ေဘာလံုးကန္သျဖင့္ ေျခေထာက္ပတ္တီးစီရသည့္အျဖစ္အား ဆက္စပ္ စဥ္းစား၍မရျဖစ္သြားရသည္။ အတူးေျပာသည့္ နေ၀တိမ္ေတာင္ေကာင္ေတြထဲ ကိုယ္ပါ ပါသြားပလားဟု ေတြးမိရင္း ၀မ္းေတာင္နည္းမိရသည္။ အတူးက သတင္းစာဆရာႀကီးမ်ားအေနျဖင့္ ေမးျမန္းလိုသည္မ်ားကို ေမးျမန္းႏုိင္ပါေၾကာင္း ထည့္သြင္းေျပာၾကားျခင္းမရွိေသာ္လည္း ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ည့ံေၾကာင္း ၀န္ခံၿပီး  မရွင္းသည္မ်ားကုိ အတူးအား မ်က္ႏွာပူပူျဖင့္ ေမးရေတာ့သည္။ အတူးေျဖသည္ကား …

“ဒီလို အကိုရ၊
သူတို႔က ကန္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း အိမ္ျပန္ခ်င္ေဇာနဲ႔ တအားက်ဳံးကန္လိုက္တာ
အားပါးပါး …
သူတို႔က ေဘာလံုးအစား သံလံုးႀကီး ခ်ထားေတာ့ က်ေနာ့္ေျခေထာက္ သြင္သြင္က်ဳိးရပါေရာလားဗ်ာ”

ေမာင္ကန္႔လန္႕

            

ေဆးမင္ေၾကာင္ကို လွီးထုတ္သူမ်ား

သူ႔ ဟိတ္ ကို ဇစ္ ဆြဲပိတ္လိုက္တယ္၊
အဲဒီ ဟိတ္ ထဲမွာ
သူ႔ရွိသမွ် အကုန္ပါသြားၿပီေလ။

သူ႔ အတိတ္တခုလံုး
အဲဒီ ဟိတ္ တလံုးတည္းနဲ႔ ထည့္သြားႏုိင္တာကေတာ့
ရင္သပ္ ႐ႈ႕ေမာပါပဲ။

ပိပိရိရိ၊ ေသေသသပ္သပ္
ၿပီးေတာ့ …. ေက်ေက်နပ္နပ္
ေနကာမ်က္မွန္ေတြဘာေတြတပ္
နက္ကတုိင္ေတြ ဘာေတြစည္းလို႔
ေပါင္ဒါေတြဘာေတြဖို႔
ေခၽြးနံ႔ေပ်ာက္ေဆးေတြဘာေတြလူးလို႔
သြားေလရဲ႕
ဘယ္ေတာ့မွ
မဆံုဆည္းႏုိင္ေတာ့တဲ့အထိတုိင္
ေ၀းသြားေလရဲ႕။

ထံုးတို႔လို႔ မွတ္လိုက္ရျပန္ၿပီေလ
ပစ္ခ်ထားလိုက္ရတဲ့ တာလီေတြက
ျပန္႔က်ဲၿပီး
စင္းစင္းႀကီးက်ဆံုးေနၾကေပါ့။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

ေဒါင္းအုိးေ၀ - အတြဲ (၂)၊ အမွတ္ (၆)၊ ဇြန္ - ဇူလိုင္ - ၂၀၀၄

ပုန္ကန္သူ စ်ာပန

နင္ျပန္လာမယ္ဆို …
နင္ျပန္လာမယ္ဆိုေတာ့ ငါေမွ်ာ္တာေပါ့
ငါ့ဆီ နင္ျပန္လာရင္ ဒီလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး …
ဗ်ာပါဒ စိတ္အလန္းေတြ
က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ျမည္ေနေပါ့။

မ်က္္ရည္ေတြလည္း ျပဳတ္က်
စကားလံုးေတြလည္း ျပဳတ္က်
အသုဘခ်ကာနီး
ေျမအိုးႀကီးကို ႐ိုက္ခြဲခ်လိုက္သလိုမ်ဳိး။

အေမႊးတုိင္ေတြရယ္၊
အလြမ္းေတြကို ေ၀ေနေအာင္ေခြထားတဲ့
လြမ္းသူေတြရဲ႕ ပန္းေခြေတြရယ္၊
သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚစိုက္တင္ထားတဲ့
အလံတလက္ရယ္၊
ျပံဳးေယာင္ေယာင္နဲဲ႔ အားလံုးကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့
ဓါတ္ပံုတပံုျဖစ္တဲ့
ရဲေဘာ္ထက္မိုး
(၁၉၆၀ - ၂၀၀၅) ရယ္။

အားလံုးကုိၾကည့္ရင္းနဲ႔
ဆို႔နင့္ေၾကမြ ကဗ်ာဆရာရဲ႕မိန္းမ
နင့္သားကို စိတ္ခ်သြားၿပီလား ဦးဘုန္းႏုိင္ရဲ႕။

ရင္ခြင္ထက္က
နာတာရွည္ လူမမာသားေလးကိုၾကည့္လိုက္
အေလာင္းစင္ကိုၾကည့္လိုက္
နံေဘးနားမွာ ထုိင္ေနတ့ သမီးအႀကီးမကိုၾကည့္လိုက္။

တခင္းလံုးပိုးက်သြားတဲ့
ေတာင္ယာကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့
ေတာင္ေပၚသူ ေတာင္ယာပုိင္ရွင္ရဲ႕
ပ်က္သံုးမႈ အၾကည့္မ်ဳိးနဲ႔။

ေတာင္ယာခုတ္လို႔
အတုန္းအ႐ုန္း ၿပိဳက်သြားတဲ့
ေတာစိမ္းႀကီးေတြလို။

ဒီျမင္ကြင္း
ကိုထက္မိုးသာျမင္ရင္
ဘယ္လို ထုဆစ္လိုက္ေလမလဲ
နင္က်င္ရပါတယ္ … ရဲေဘာ္ႀကီးရယ္။

တဘ၀လံုး
ျပန္က်မိုးေတြနဲ႔သာ
ကမာၻျပဳခဲ့သူရဲ႕ စ်ပန
သူပုန္တေယာက္က
သူ႔မိသားစုအတြက္ ခ်န္ထားခဲ့ႏုိင္တာက
သမုိင္းေရး ဂုဏ္ပုဒ္ေတြသာ
ႀကီးျမတ္ေနခဲ့။

မိုဒီလွ်ာနီဆံုးေတာ့
ပီကာဆိုရဲ႕ မွတ္ခ်က္စကား
ေခတ္ႀကီးကိုေရာ
သူ႔ကိုယ္သူပါ
အရက္စက္ဆံုး လက္စားေခ်သြားတာ။

ႀကိးျမတ္သူရဲ႕ စ်ာပနမွာ
အလြမ္းေတြ ေခၽြေနတဲ့ ေဒၚကူးေရ …
ေခတ္ႀကီးကိုယ္၌ကလည္း
သူ႔ကို ႐ႈံးခဲ့ရတာပါဗ်ာ
ၾကည့္ပါလား …
မိုးေတြရြာေနတာ
အဲဒါ
ေခတ္ႀကီးက
ကိုထက္မိုးအတြက္ ငိုေနတာေပါ့။


ညိဳထက္္ (လမ္းသစ္ဦး)

Saturday, May 23, 2015

ၿမိဳ႕႐ုိင္းရဲ႕ ေခါင္း

ကံၾကမၼာရဲ႕ ထပ္ခိုးအတြင္း
ပုန္းကြယ္ေနသည့္ မ်ဥ္းတေၾကာင္း၏ ေမလအတြင္း၌
(ဦးေခါင္းတလံုး)
ထပ္မံပုန္းကြယ္ ၀င္ေရာက္လို႔ေနခဲ့။

ထြန္းပစမ္းသပ္မႈ၏ ေရာင့့္ရဲဖြယ္ ေန႔ငယ္ငယ္မ်ား
တေယာက္ကို ပုိင္စိုးငိုက္လက္တံမ်ား
လႈိင္းပုတ္သလိုဒလေဟာစီး၀င္ အေထြးလိုက္မ်ဳိခ်ခဲ့ရ
မိုးစက္တို႔၏ ေမႊးရနံ႔မ်ား
သဲတ႐ႈပ္႐ႈပ္ ႏွင္းတေပါက္ႏွင့္္ ပန္းပြင့္ေတာင္တန္းမ်ား
မူကြဲအမ်ဳိးမ်ဳိး၏ အရိပ္အမြတ္အျဖစ္
ရင္ခြင္တေလွ်ာက္ စိမ္းညိဳစြာ အလင္းသိုခဲ့။

ဆန္ခါက်ေနမည့္ မ်ဥ္းလယ္ေကာင္၌
စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ား အ႐ိုးျဖဴေဆြးခ်ိန္
စဥ္းလဲဲအိပ္မက္တို႔၏ သေရခ်ပ္လႊာတို႔အား
ဤေက်ာက္ျဖဴသားမ်ား ၿပိဳပ်က္ၿမိဳ႕႐ိုင္းဦးေခါင္းတလံုးစီ
တြင္းတူးျမႈပ္ႏွံခဲ့ရေပါ့။


ျဖဴမြန္

Tuesday, May 12, 2015

ကန္႔လန္႔

တို႔ေခတ္မွာ
ကုလားျဖဴျုဖစ္ရတာ ဟန္က်တယ္။

ဒုကၡသည္စခန္းမွာ လမ္းေလ်ာက္ခိုက္
လူေသတခုကို သားအမိႏွစ္ေယာက္ျမင္ေတာ့
သားျဖစ္သူရဲ႕ မွတ္ခ်က္စကား
ရင္ေတာ့အနာမိသား
အဲဒီလူကို
“ေကာ္လာ၀ါး” ေတြက ရွင္ေအာင္လုပ္မေပးဘူးလား “အမိုး”တဲ့။

ကေလးေတြကလည္း ကေလးေတြအေလ်ာက္
လူႀကီးေတြကလည္း လူႀကီးေတြအေလ်ာက္။

ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း
ကမ္းတက္လႈိင္းေတြလိုမ်ဳိး
၀႐ုန္းသုန္းကား ကမ္းေပၚကို ထိုးတက္ၾက
လႊမ္းမိုးၾက … ၿပီးေတာ့လည္း …
၀႐ုန္းသုန္းကား
သူ႔ေနရာသူျပန္သြား
ကမ္းေျခမွာသာ
ေရေတြ႐ႊဲ႐ႊဲစိုလို႔
တခ်ဳိ႕ခ်ဳိင့္ေတြဆို ေရေတြတင္က်န္လို႔
(ဒါ့ေၾကာင့္ထင္ရဲ႕
တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေတြမွာ ကမ္းစပ္အုတ္႐ိုးေတြ
ခ်ထားတည္ေဆာက္တာ)
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြဆို တဖုန္းဖုန္းအ႐ိုက္ခံရ
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြကလည္း ေတာင့္ခံေနရ
အမာ႐ြက္ေတြေတာင္ ထလို႔။

ကမၻာဖလားပြဲမွာ
ေပၚတူဂီနဲ႔ အီရန္ကန္တဲ့ည
နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကို စတင္သူနဲ႔
နယ္ခ်ဲ႕ခံရဖို႔ နီးစပ္ေနသူ ကန္တဲ့ပြဲလို႔ မွတ္ခ်က္ခ်
တို႔လူႀကီးတေယာက္က
ငါ့လူ
ဒီေခတ္မွာ ဒီလိုေျပာရင္မွားတယ္
ေခတ္သစ္ကို ထူေထာင္သူလို႔ေျပာမွ မွန္မယ္
အဲဒီလို
ေလ့က်င့္ပ်ဳိးေထာင္တာကိုလည္း
ပညာယူေနရပါတယ္။

ေသခ်ာပါတယ္
ကမၻာႀကီးဟာ တိမ္းေစာင္းတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္လည္းပဲ
ငါတို႔အျမင္ေတြလည္း
မလႊဲသာ မေရွာင္သာ တိမ္းေစာင္းေခ်ေတာ့မယ္။

ဟုတ္တယ္
ကမၻာႀကီးက
တိမ္းေစာင္းတယ္
ငါ့တို႔အျမင္ေတြ တိမ္းေစာင္းတယ္
ငါ့ကို
ကန္႔လန္႔လို႔ ဆိုၾကတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ
ကုလားျဖဴျဖစ္ရတာ
ဟန္က်တယ္။

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)

ေကာ္လာ၀ါး (ကရင္စကား)  ကုလားျဖဴ

အမိုး (ကရင္စကား)           အေမ

အစၨ်တၱ အစီရင္ခံစာ

အလြမ္းေတြ ေပါင္းထူလြန္းတဲ့ ယာခင္းပါကြဲ႕။

အမုန္းေတြ၊ ဒါဏ္ရာေတြကိုသာ
တသက္တာ စားသံုးခဲ့ရသူျဖစ္လို႔မို႔
ကုိယ့္၀တ္စံုစာ အနီေရာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
(ဒါေပမယ့္ …. အဲဒီအနီေရာင္ဟာ
ကုိယ့္ဒါဏ္ရာ ဒါဏ္ခ်က္ေတြထဲက
စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေသြးေတြပါကြယ္။)

အခ်စ္ရယ္ ….
တကယ့္ တကယ္ ကိုယ္ခ်စ္တာက - အျပာ။

အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ေသနတ္သံေတြ ၾကားေယာင္
ကိုယ့္ႏုိင္ငံ ေတာင္ယာထဲက ေသြးေတြကို ျမင္ေယာင္
ကိုယ့္ရင္ထဲက အမွတ္တကယ္အတၱေတြကို
ေယာင္လို႔ေတာင္ ေဖၚျပခြင့္မရခဲ့။

ေနစၾကာသဋာ အဖြဲ႔အစည္းထဲက
သက္ရွိေတြေနတဲ့ ကမၻာၿဂိဳလ္တဲ့လား
မီးခိုးမဆံုး၊ မိုးမဆံုး ယမ္းေငြ႔ေတြ ဖံုးလႊမ္း
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းရာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးရပ္၀န္း။

တရိစာၦန္ေတြက တိရိစာၦန္ကိုသတ္
တိရိစာၦန္က လူကိုသတ္
လူက တိရိစာၦန္ကိုသတ္
လူက လူကိုသတ္
ကမာၻႀကီးလံုးတယ္ဆိုတာ
ဒါကိုမ်ား ေျပာတာလား။

လက္တီက်ဴ႕၊ ေလာင္တီက်ဴ႕ေတြနဲ႔
ထိမ္းခတ္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြပါကြယ္။
ကုိယ္တုိင္မွာကလည္း
အေနမွန္ အေရျပားေတြေအာက္က
ဧကန္တရားေတြ ထူးခတ္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသား
အခိုးေငြ႕ေတြမ်ားလြန္းလို႔ထင္ရဲ႕
အိုဇံုးလႊာ ေပါက္ျပဲသြားရတယ္တဲ့
ကူးစက္ေရာဂါေတြ ထင္တာထက္ မ်ားျပားေနတယ္။
ႏွစ္ဆယ့္တရာစုမွာ
ေရရွားပါးမႈ အႏၱရယ္ရွိသတဲ့
ရင္ေတြ ပူလိုက္တာ။

အလြမ္းေတြ ေပါင္းထူလြန္းတဲ့ ယာခင္းပါ
ဗံုးေပါက္ကြဲသံေတြနဲ႔ ျခားနားစြာ
ခ်စ္ရသးေတြရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို ၾကားနာခ်င္တယ္။
အခ်စ္ရယ္ ….
တကယ့္ တကယ္ ကိုယ္ခ်စ္တာက - အျပာ။


ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)